Ulga rehabilitacyjna: przejazdy osób niepełnosprawnych

Przeczytaj także: Rozliczenie roczne gdy etat, podatek liniowy i małoletnie dziecko

Chodzi tutaj mianowicie o art. 26 ust. 7a pkt 13 i 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof). Pierwszy z nich mówi, iż za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się także odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

1. osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w pkt wyżej

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż odliczeniu podlegają także wydatki poniesione na transport osoby niepełnosprawnej karetką bądź innym środkiem transportu, o ile dotyczy on niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Przytoczony przepis nie traktuje jednak wszystkich niepełnosprawnych równo. Jak bowiem łatwo zauważyć, osoby niepełnosprawne posiadające określoną grupę inwalidzką bądź mieszczące się w określonym przedziale wiekowym, mają większe przywileje.

Jeżeli bowiem osoba niepełnosprawna jest zaliczana do I lub II grupy inwalidzkiej bądź też jest dzieckiem niepełnosprawnym do 16 lat, odliczyć od dochodu można wszystkie wydatki związane z przewiezieniem takiej osoby na niezbędne zabiegi bez względu na to, jakim środkiem transportu osoba ta została przewieziona. Może to być zatem np. karetka, taksówka, czy inny środek transportu taki jak skorzystanie z usług przewoźnika prywatnego/publicznego itd.

Inaczej jest w przypadku pozostałych osób niepełnosprawnych. Tutaj bowiem aby z odliczenia skorzystać, transport taki musi się odbywać tylko i wyłącznie karetką. Wydatki na inne środki transportu w ramach omawianego odliczenia nie będą przysługiwać.
Oczywiście wydatki na takie przejazdy muszą być prawidłowo udokumentowane.

Drugi z przytoczonych przepisów (art. 26 ust. 7a pkt 13 updof) mówi z kolei, iż w ramach ulgi rehabilitacyjnej można odliczyć wydatki na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6 (tj. zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, zakładach rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych),
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11 (czyli koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia).

Tutaj jednak, co wynika z powyższego, odliczyć można jedynie wydatki z tytułu odpłatnych przejazdów środkami transportu publicznego (autobusy, kolej itp.)

Na zakończenie dodajmy, iż ulga na wyżej opisane wydatki nie jest limitowa. Tym samym można je odliczyć od dochodu w wysokości faktycznie poniesionej. Zgodnie z art. 26 ust. 7c updof wysokość tych wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.