Zawyżone wynagrodzenie a zaliczka na podatek dochodowy
2010-01-22 06:29
Przeczytaj także: Zaliczka na podatek pracownika a brak wypłaty
Stosownie do art. 32 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.
Zatem zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliczenie i pobranie zaliczek na podatek dochodowy powinno mieć miejsce w każdym z miesięcy, w którym faktycznie jest dokonywana wypłata wynagrodzenia. Pobrane zaliczki na podatek dochodowy należy przekazać w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek właściwego urzędu skarbowego (zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Powyższe zasady obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń ze stosunku pracy wypłacanych przez płatników mają zastosowanie niezależnie od tego, czy na kwotę wypłaconego wynagrodzenia poza wynagrodzeniem za wykonaną pracę składają się inne świadczenia uzyskane od pracodawcy.
Obowiązki płatnika, o których mowa powyżej stanowią bowiem konsekwencję powstania dochodu po stronie podatnika – a więc konsekwencję dokonania pracownikowi wypłaty lub postawienia do jego dyspozycji wynagrodzenia, a nie powstania z tego tytułu należności czy też stosownego zaewidencjonowania tej należności.
Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca omyłkowo przekazał na rachunek bankowy Pracownika kwotę większą od kwoty ustalonej zgodnie z listą płac za luty 2009 r. (większą o 32,13 zł). Wnioskodawca stwierdził wystąpienie pomyłki dopiero w lipcu b.r. Pracownik oświadczył na piśmie, iż kwota 32,13 złotych została uzyskana przez niego bez podstawy prawnej i wobec powyższego zobowiązał się do jej zwrotu na rzecz Wnioskodawcy.
Z treści wskazanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż ustawodawca określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstaje przychód ze stosunku pracy. Wobec powyższego, do sytuacji skutkujących powstaniem przychodu ze stosunku pracy, należy zaliczyć wypłacenie (postawienia do dyspozycji) wynagrodzenia w kwocie wyższej od należnej.
W związku z powyższym, Wnioskodawca, jako zakład pracy, w stosunku do nienależnie wypłaconej (bez podstawy prawnej) Pracownikowi kwoty pieniężnej, będącej w efekcie składnikiem wypłaconego wynagrodzenia, powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Ze stanu faktycznego również wynika, że Pracownik uzyskaną przez niego kwotę wynagrodzenia bez podstawy prawnej, zobowiązał się zwrócić na rzecz Wnioskodawcy.
Należy wskazać, iż ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika, w przypadku dokonania przez pracownika, zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.
W sytuacji, gdy zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dokona Pracownik na rzecz Wnioskodawcy w roku podatkowym, w którym nienależne świadczenie zostało Pracownikowi wypłacone, płatnik, rozliczy dokonany zwrot stosownie do art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ww. przepisem jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczki) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).
W sytuacji, gdy zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dokona Pracownik po upływie roku podatkowego, w którym nienależne świadczenie otrzymał, płatnik nie rozliczy podatnikowi ww. zwrotu. W tym wypadku uprawnienie do rozliczenia świadczenia przysługuje samemu podatnikowi (na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy), który dokona tego poprzez odliczenie świadczenia od dochodu w zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, na podstawie dowodu potwierdzającego wpłatę (przelew, przekaz), ewentualnie na podstawie wystawionego przez byłego pracodawcę zaświadczenia. Jak wynika z art. 26 ust. 1 pkt 5 podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.
Reasumując, należy stwierdzić, iż wartość nienależnie wypłaconej (bez podstawy prawnej) Pracownikowi kwoty pieniężnej, stanowi dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy. W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek doliczyć kwotę świadczenia do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.(…)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów