Grunt pod wydobycie surowców a koszty firmy

Przeczytaj także: Amortyzacja mieszkania przy braku umowy najmu

Art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi wprost: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Nie podlegają one także amortyzacji (art. 22c pkt 1 tejże ustawy)

Wydatki takie stanowią koszt uzyskania przychodu dopiero w momencie odpłatnego zbycia gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu).

Wątpliwości, czy tak samo należy postępować w przypadku nabycia gruntów w celu eksploatacji surowców na nich się znajdujących, zostały poruszone w interpelacji poselskiej nr 8174 z dnia 19 lutego 2009 r. W interpelacji tej wskazano bowiem, iż dokonując zakupu nieruchomości gruntowej z przeznaczeniem pod wydobycie surowca, w istocie nie nabywa się gruntu, lecz de facto surowiec do produkcji/sprzedaży, który następnie jest sukcesywnie wydobywany z przedmiotowej nieruchomości gruntowej. Czy zatem wydatki na nabycie takich gruntów faktycznie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, a co za tym idzie, czy nie powinna w tej materii zostać wydana interpretacja przez Ministerstwo Finansów?

W odpowiedzi z dnia 20 marca 2009 r. na powyższą interpelację Ministerstwo Finansów uznało, iż nie ma podstaw prawnych do stosowania innych reguł zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gruntów nabytych w celu eksploatacji znajdujących się na nich surowców.

Jak czytamy w odpowiedzi: „(…) Należy mieć na uwadze, iż w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93, z późn. zm.) grunt (nieruchomość gruntowa) to część powierzchni ziemi, która stanowi odrębny przedmiot własności.

Określenie granic własności gruntowej zostało unormowane ustawowo. Zgodnie z art. 143 Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu, własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią.

W granicach wyznaczonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu złoża kopalin stanowią część składową nieruchomości i objęte są prawem własności właściciela gruntu.

Złoża kopalin mają charakter materialny, jednak nie są one rzeczami w rozumieniu prawa cywilnego (art. 45 K.c.). Nie są one bowiem przedmiotami materialnymi na tyle wyodrębnionymi w sposób naturalny lub sztuczny, by w stosunkach społeczno-gospodarczych mogły być traktowane jako dobra samoistne. Tym samym złoża kopalin nie mogą stanowić przedmiotu ani prawa własności, ani użytkowania, ani żadnego innego podmiotowego prawa rzeczowego.

Z kopalin zalegających w gruncie (stanowiących części składowe gruntu) korzysta właściciel gruntu. Jemu zatem przysługuje prawo do wydobywania kopalin, a także prawo dokonywania czynności rozporządzających, uprawniających inne osoby do wydobywania kopalin.

Wydobyte kopaliny traktować należy jako produkt przeznaczony do sprzedaży (wydobycie kopalin na sprzedaż) bądź półprodukt poddany w kolejnym etapie produkcji dalszej obróbce. Wydatki poniesione na pozyskiwanie kopalin będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie sprzedaży kopaliny lub wytworzonych z niej materiałów (elementów) budowlanych. W żadnym przypadku sprzedaży (zbycia) kopalin lub wytworzonych z tych kopalin produktów nie następuje odpłatne zbycie gruntu (części powierzchni ziemi).

Mając na uwadze powyższe, pragnę zauważyć, iż przepisy art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie budzą wątpliwości interpretacyjnych, a zatem nie ma potrzeby wydania interpretacji ogólnej w przedmiotowym zakresie.(…)”