Inwestycja w obcym środku trwałym a adaptacja lokalu

Przeczytaj także: Remont/adaptacja wynajmowanego lokalu w kosztach podatkowych

W przedmiotowej sprawie podatnik wynajął od swojego syna mieszkanie. Miało ono służyć wykonywaniu działalności gospodarczej z przeznaczeniem na pomieszczenia socjalno-biurowe.

W związku z tym podatnik poniósł wydatki w celu dostosowania tego mieszkania do potrzeb prowadzonej przez niego działalności. Roboty te objęły obniżenie sufitów z uwagi na ich zły stan techniczny, wymianę okien i drzwi, ułożenie podłóg z paneli bądź płytek ceramicznych, wykonanie nowych instalacji: elektrycznej, wodno - kanalizacyjnej i centralnego ogrzewania oraz wzmocnionych drzwi antywyważeniowych i instalacji alarmowej. W nieruchomości wydzielono także (poprzez postawienie ścianki) pomieszczenia na archiwum i kserokopiarkę.

Powyższe wydatki podatnik zaliczył bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Organy podatkowe uznały jednak, że opisane wyżej czynności należy potraktować jako inwestycję w obcym środku trwałym, a co za tym idzie, wydatki z tym związane należy odnosić w koszty stopniowo poprzez odpisy amortyzacyjne.

Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Ten w wyroku z dnia 30 listopada 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 661/05) przyznał rację fiskusowi. Zdaniem sądu podatnik ulepszył nieruchomość poprzez adaptację pomieszczenia mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czego potwierdzeniem jest m.in. zgoda obydwu stron umowy najmu na przekwalifikowanie mieszkania na pomieszczenie socjalno-biurowe. Tym samym poczynione przez podatnika nakłady stanowią wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym. Należy je odnieść w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne po zakończeniu inwestycji i jej oddaniu do używania.

Podatnik powyższy wyrok zaskarżył i sprawą zajął się NSA. Ten jednak także nie przyznał mu racji. Naczelny Sąd Administracyjny także uznał, że ponoszone nakłady stanowiły ulepszenie wynajmowanego lokalu poprzez adaptację pomieszczenia mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te zatem podlegają amortyzacji.

Przypomnijmy, ustawy o podatku dochodowym nie wyjaśniają, co należy rozumieć pod pojęciem „inwestycje w obcych środkach trwałych”. Kwestię tę wyjaśniło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14 lipca 2006 r. nr DD6-8213-43/WK/06/249. Zdaniem resortu za inwestycje w obcym środku trwałym należy uważać „(…) nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.”(Biuletyn Skarbowy nr 4 z 2006 r.)

To, co należy rozumieć przez ulepszenie, zostało z kolei określone w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednio art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Są to mianowicie czynności mające na celu przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację, skutkujące wzrostem wartości użytkowej tego środka trwałego.
W przedmiotowej sprawie podatnik wynajął od swojego syna mieszkanie. Miało ono służyć wykonywaniu działalności gospodarczej z przeznaczeniem na pomieszczenia socjalno-biurowe.

W związku z tym podatnik poniósł wydatki w celu dostosowania tego mieszkania do potrzeb prowadzonej przez niego działalności. Roboty te objęły obniżenie sufitów z uwagi na ich zły stan techniczny, wymianę okien i drzwi, ułożenie podłóg z paneli bądź płytek ceramicznych, wykonanie nowych instalacji: elektrycznej, wodno - kanalizacyjnej i centralnego ogrzewania oraz wzmocnionych drzwi antywyważeniowych i instalacji alarmowej. W nieruchomości wydzielono także (poprzez postawienie ścianki) pomieszczenia na archiwum i kserokopiarkę.

Powyższe wydatki podatnik zaliczył bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Organy podatkowe uznały jednak, że opisane wyżej czynności należy potraktować jako inwestycję w obcym środku trwałym, a co za tym idzie, wydatki z tym związane należy odnosić w koszty stopniowo poprzez odpisy amortyzacyjne.

Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Ten w wyroku z dnia 30 listopada 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 661/05) przyznał rację fiskusowi. Zdaniem sądu podatnik ulepszył nieruchomość poprzez adaptację pomieszczenia mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czego potwierdzeniem jest m.in. zgoda obydwu stron umowy najmu na przekwalifikowanie mieszkania na pomieszczenie socjalno-biurowe. Tym samym poczynione przez podatnika nakłady stanowią wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym. Należy je odnieść w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne po zakończeniu inwestycji i jej oddaniu do używania.

Podatnik powyższy wyrok zaskarżył i sprawą zajął się NSA. Ten jednak także nie przyznał mu racji. Naczelny Sąd Administracyjny także uznał, że ponoszone nakłady stanowiły ulepszenie wynajmowanego lokalu poprzez adaptację pomieszczenia mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te zatem podlegają amortyzacji.

Przypomnijmy, ustawy o podatku dochodowym nie wyjaśniają, co należy rozumieć pod pojęciem „inwestycje w obcych środkach trwałych”. Kwestię tę wyjaśniło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14 lipca 2006 r. nr DD6-8213-43/WK/06/249. Zdaniem resortu za inwestycje w obcym środku trwałym należy uważać „(…) nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.”(Biuletyn Skarbowy nr 4 z 2006 r.)

To, co należy rozumieć przez ulepszenie, zostało z kolei określone w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednio art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Są to mianowicie czynności mające na celu przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację, skutkujące wzrostem wartości użytkowej tego środka trwałego.