Przedmiot leasingu: zniszczenie a koszty firmy
2009-10-20 04:54
Przeczytaj także: Leasing samochodu: opłaty i koszty eksploatacyjne
W zawartym w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy zamkniętym katalogu wydatków nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca nie zawarł wyłączeń wynikających z przedterminowego rozwiązania umowy leasingu, tj. kosztów ponoszonych z tytułu nierozliczonej części opłaty wstępnej i dodatkowej opłaty naliczonej przez firmę leasingową.
Jak wynika z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona (zniszczona) z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności, umowa leasingu wygasa. Finansujący może w takiej sytuacji żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie, a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty, a także naprawienia szkody (art. 709 Kodeksu cywilnego).
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują wprost sytuacji, gdy przedmiot leasingu ulega zniszczeniu. Dlatego też zastosowanie znajdą tu ogólne zasady zaliczania wydatku do kosztu podatkowego, tj. wydatek ma służyć osiągnięciu przychodu lub zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodów w przyszłości. Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile umowa spełnia warunki wynikające z przepisów art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ma decydującego znaczenia, czy opłaty te ponoszone są w trakcie trwania umowy, czy też po jej zakończeniu. W dalszym ciągu są to bowiem opłaty leasingowe wynikające z umowy leasingu. Oznacza to, iż nierozliczona opłata wstępna podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.
Dodatkowa opłata naliczona przez firmę leasingową z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy w związku ze zniszczeniem przedmiotu leasingu również może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że spełnia ogólny warunek określony w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Leasingobiorca, który jest zobowiązany do uiszczenia wskazanych kwot (w związku z zaistnieniem określonych zdarzeń) jest dłużnikiem, którego świadczenie główne z umowy ma charakter wyłącznie świadczenia pieniężnego. W związku z tym dodatkowe świadczenie obciążające dłużnika jest formą dodatkowego wynagrodzenia na rzecz strony, które pełni funkcję świadczenia pieniężnego o charakterze gwarancyjnym, ma ono też cechy periodyczności, nie stanowi natomiast kary umownej. Kara umowna została uregulowana w przepisach art. 483-484 Kodeksu cywilnego. Przesłanką powstania roszczenia wierzyciela o zapłatę kary umownej może być każda postać niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego przez dłużnika, zastrzeżenie kary umownej może odnieść się jednak tylko do określonych, zindywidualizowanych postaci niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania.
Badając istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem przedmiotowego kosztu, a osiąganiem przychodów przez Spółkę, należy stwierdzić, że zapłata dodatkowej opłaty nie przekłada się w sposób bezpośredni na przychody podatkowe, lecz stanowi wydatek związany z przedmiotem leasingu. Strona jako leasingobiorca, nie jest w stanie przewidzieć pewnych zdarzeń związanych z użytkowaniem przedmiotu leasingu, np. zniszczenie związane z eksploatacją tego przedmiotu. Jeśli wydatek ten zostanie przez Spółkę poniesiony w związku ze zdarzeniem losowym, niezawinionym przez podatnika, to może on stanowić pośredni koszt uzyskania przychodów, jeżeli jest racjonalnie i ekonomicznie uzasadniony jako zmierzający do osiągnięcia przychodów, bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ocena celowości analizowanego wydatku wymagać będzie uwzględnienia między innymi takich czynników, jak powód przedterminowego zakończenia umowy, czy też sposób umownego ukształtowania elementów odszkodowania. Należy przy tym podkreślić, że ciężar udowodnienia poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów spoczywa na podatniku.(…)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów