Remont środka trwałego a koszty rozliczane w czasie

Przeczytaj także: Amortyzacja nieruchomości oddanej w najem otrzymanej w darowiźnie

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

We wniosku wskazano, iż spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i dystrybucji ciepła. Przeprowadziła remont kapitalny kotła stanowiącego jej środek trwały, który wyniósł 466 tys. zł. Kolejny taki remont będzie wykonany za kilka lat. Zgodnie z zasadami rachunkowości remont ten jest rozliczany w czasie – w okresie 5 lat. Powstała wątpliwość, w jaki sposób remont ten rozliczyć dla celów podatkowych? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.p, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Rozwinięciem powyższej ogólnej zasady są przepisy art. 15 ust. 4 i nast. ustawy, które statuują podział na koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Do kosztów można zaliczyć również koszty pozostające jedynie w pośrednim związku z osiąganymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane , że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów). Wydatki na remonty mają charakter kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Nie stanowią one wydatków inwestycyjnych, które powodują wzrost wartości użytkowej środka trwałego a ich zaliczanie w koszty uzyskania przychodu następuje poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zmiana przepisów podatkowych, wprowadzona nowelą do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 16 listopada 2006r. ( Dz. U. nr 217, poz. 1589), w zakresie rozpoznawania momentu, w którym dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy, wiąże się z powyższym podziałem kosztów na bezpośrednio i inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Co do zasady koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, należy rozliczyć w dacie poniesienia kosztu ( art. 15 ust. 4d ustawy). Dla rozpoznania momentu zaliczenia danego kosztu jako kosztu uzyskania przychodu w rachunku podatkowym istotny jest moment jego poniesienia, gdyż zawarte w art. 15 ust. 4d ustawy zasady dotyczące rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w czasie odwołują się do tego momentu.