Czynności prawne należy prawidłowo zidentyfikować

Przeczytaj także: Kwota mleczna: nabycie przez podatnika VAT a PCC

W omawianej sprawie urząd skarbowy przyjął, że dokonany pomiędzy dwiema spółkami kapitałowymi przelew środków pieniężnych stanowił w istocie zawarcie umowy pożyczki, a nie jak twierdziły strony - zaliczkę na zakup akcji innej spółki. Argumentacja urzędu oparła się na fakcie podpisania deklaracji wekslowej, z której wynikało, że wystawcą była jedna ze spółek, a remitentem druga. Na podstawie wspomnianej deklaracji został wystawiony weksel in blanco. Ponadto istnieją dowody przelewów oraz porozumienie zawarte pomiędzy tymi przedsiębiorcami. Jako kolejny element wskazujący na zawarcie umowy pożyczki urząd skarbowy uznał fakt, iż nastąpiło przeniesienie własności pieniędzy i częściowy ich zwrot, również będące elementami umowy pożyczki. W ocenie urzędu skarbowego charakteru tej czynności nie zmieniło posłużenie się wekslem.

Ponieważ same strony zaniechały złożenia deklaracji podatkowej, ani też nie uiściły należnego podatku, naczelnik właściwego urzędu skarbowego określił w drodze decyzji wobec jednego z przedsiębiorców zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 330.000 zł. Spór pomiędzy spółkami a urzędem skarbowym toczył się od kilku lat i otarł się o Naczelny Sąd Administracyjny (dalej zwany "NSA"). Po wyroku NSA sprawa ponownie trafiła do warszawskiego WSA.

WSA w Warszawie, powołując się na art. 199 a § 3 ordynacji podatkowej zadecydował, że ocena charakteru dokonanej przez spółki kapitałowe czynności należy do sądu powszechnego. Przywołany przepis stanowi, że jeśli z okoliczności sprawy wynikają wątpliwości co do istnienia stosunku prawnego, to fiskus powinien wystąpić do sądu powszechnego o rozstrzygnięcie i to od orzeczenia sądu uzależnione będą skutki podatkowe. Zdaniem WSA poddanie przedmiotowej sprawy pod ocenę sądu powszechnego było niezbędne. Powodów ku temu jest kilka. Po pierwsze istnieją wątpliwości, czy emisja weksla może wskazywać na zawarcie umowy pożyczki. O fakcie zawarcia umowy pożyczki nie świadczy również jednoznacznie przelew pieniędzy na rachunek bankowy. Ponadto organy podatkowe nie udowodniły, że strony faktycznie zawarły umowę pożyczki.