Aport przedsiębiorstwa a koszty podatkowe spółki

Przeczytaj także: Koszty aportu przedsiębiorstwa a koszty podatkowe

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu podatnik wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a jego działalność jest w pełnym zakresie tym podatkiem opodatkowana. Zamierza on swoją firmę wnieść aportem w całości do nowopowstałej spółki z o.o., która także będzie prowadzić działalność wyłącznie opodatkowaną podatkiem VAT. Ponadto podatnik wskazał, że faktury dotyczące wydatków za usługi takie, jak: woda, energia, gaz ziemny sieciowy, telefony, będą wystawione na firmę osoby fizycznej po dacie przekazania aportu (albo wystawione przed datą przekazania aportu, lecz otrzymane po dacie przekazania aportu). W związku z tym zadał on pytanie, czy spółka z o.o. będzie mogła zaliczyć je do kosztów podatkowych? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Z powyższego wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty ponoszone przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów.

Ponadto zaznaczyć należy, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać łącznie spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty),
3. pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany.

Odstępstwa od wyżej wskazanej zasady wynikają z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), które określają tzw. sukcesję prawną, tj. sytuację, w której dany podmiot (podatnik) korzysta z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika). Inaczej rzecz ujmując, należy sprawdzić, czy każde prawo, które przysługiwałoby danemu podmiotowi (podatnikowi) przysługuje – na podstawie przepisów o sukcesji prawnej – innemu podmiotowi (podatnikowi), będącemu tzw. „następcą prawnym” tego pierwszego podmiotu (podatnika).