Likwidacja środka trwałego i budowa nowego: amortyzacja

Przeczytaj także: Budynek wybudowany na cudzym gruncie amortyzujemy liniowo

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu wskazano, że spółka amortyzuje budynki i budowle (będąc ich właścicielem), których obecny stan techniczny nie pozwala na ich dalsze użytkowanie. W związku z tym postanowiono je zlikwidować a na ich miejscu postawić inny obiekt. Zadano pytanie, czy nieumorzona wartość likwidowanej nieruchomości będzie bezpośrednio kosztem uzyskania przychody, czy też wejdzie do wartości początkowej nowo wytworzonego środka trwałego? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
* być właściwie udokumentowany.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Cytowany wyżej art. 23 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, wyłączający z kosztów uzyskania przychodów, straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, odnosi się wyłącznie do przypadku, w którym środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Tym samym straty związane z likwidacją środków trwałych uwarunkowaną innymi przyczynami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Zatem, jeżeli następuje likwidacja środka trwałego bez zmiany przez podatnika rodzaju działalności, a likwidacja była konieczna ze względów gospodarczych i uzasadniona ekonomicznie, wówczas strata z tego tytułu jest kosztem uzyskania przychodów. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przyczyną likwidacji środków trwałych jest ich stan techniczny, nie pozwalający na ich dalsze użytkowanie oraz podjęta przez Spółkę decyzja o budowie w ich miejsce nowego obiektu.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wyłączenie zawarte w ww. art. 23 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy nie znajduje zastosowania. Dlatego też ta część wartości środka trwałego, od której nie dokonano odpisów amortyzacyjnych, jest stratą, która, co do zasady, zgodnie z ww. przepisem może stanowić koszt uzyskania przychodu. Jeżeli jednak przyczyną likwidacji budynków są plany inwestycyjne tj. wybudowanie w tym miejscu innego obiektu, wówczas koszty likwidacji budynków są kosztami bezpośrednio związanymi z budową nowego obiektu czyli wytworzeniem nowego środka trwałego.