Remont powypadkowy samochodu prywatnego a podatek od firmy

Przeczytaj także: Samochód zastępczy a koszty uzyskania przychodu

Aby jakiekolwiek wydatki mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodu firmy, muszą zostać poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT). Aby zatem wydatki na samochód były kosztem firmy, musi on być wykorzystywany na cele tej działalności gospodarczej. W przypadku remontu powypadkowego samochodu istnieje jeszcze jedno bardzo ważne ograniczenie wskazane w art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o PIT, a mianowicie samochód musi być objęty dobrowolnym ubezpieczeniem. Tylko wtedy wydatek na taki remont będzie stanowił koszt uzyskania przychodu firmy.

Powyższe zasady dotyczą wszelkich samochodów wykorzystywanych do działalności gospodarczej, czyli zarówno tych, które stanowią środki trwałe firmy jak i niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

W odniesieniu do tych ostatnich ustawodawca wprowadził jednak dodatkowe ograniczenia. Otóż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra (limit ten potocznie nazywany jest kilometrówką). Przebieg ten należy udokumentować ewidencją przebiegu pojazdu.

Przypomnijmy, że stawka za 1 km przebiegu pojazdu obecnie wynosi:

• 0,5214 zł dla samochodu o pojemności skokowej silnika do 900 cm³
• 0,8358 zł dla samochodu o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm³

Obliczony limit dotyczy wszelkich wydatków związanych z używaniem prywatnego samochodu na potrzeby działalności gospodarczej, czyli m.in. wydatków na zakup paliwa, oleju, części zamiennych, przeglądów ubezpieczenia samochodu itp.

Oczywiście podatnik zalicza do kosztów firmy wydatki faktycznie poniesione, a kilometrówka wskazuje jedynie górną granicę tych wydatków, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy nie wspominają nic o tym, że do kosztów firmy związanych z używaniem prywatnego samochodu nie mogą zostać zaliczone wydatki związane z naprawami powypadkowymi. Zdaniem autora należy tutaj zatem stosować przepisy ogólne w tym zakresie, tj. jeżeli samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, to wydatki na remont (oczywiście do wysokości kilometrówki, licząc razem z innymi wydatkami poniesionymi na używanie tego samochodu) mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów (w wartości netto, jeżeli przedsiębiorca jest czynnym podatnikiem VAT).

Inaczej sprawa wygląda w przypadku określenia przychodu z tytułu odszkodowania powypadkowego. Art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o PIT wskazuje bowiem, że przychodem z działalności gospodarczej jest m.in. otrzymane odszkodowanie dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Składnikami majątkowymi są natomiast (art. 5a pkt 2 ustawy o PIT) aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3.

Trudno byłoby zatem stwierdzić, że w świetle przytoczonych przepisów prywatny samochód wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej stanowi składnik majątku firmy, a co za tym idzie – uznać za przychód działalności gospodarczej otrzymane odszkodowanie z tytułu wypadku takim samochodem.