Sprzedaż monet z NBP a procedura VAT marża

Przeczytaj także: Rozliczenie usług elektronicznych w podatku dochodowym i VAT

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu podatnik wyjaśnił, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów nieżywnościowych. Jest czynnym podatnikiem VAT. W NBP dokonuje on zamiany własnych środków pieniężnych na krajowe monety obiegowe z emisji bieżącej o nominale 2 zł. Są one wybite zwykłym stemplem z bezniklowego stopu miedzi. Metal, z którego monety te są produkowane nie jest metalem szlachetnym. NBP nie traktuje ich jako monet kolekcjonerskich, a ich cena jest równa nominałowi. Bank wystawia na te monety dokumenty kasowe – wydruki z operacji zamiany. Monety te następnie podatnik sprzedaje zainteresowanym odbiorcom jako monety kolekcjonerskie po cenie wyższej niż wartość nominalna. Podatnik wyjaśnił także, iż monety te najczęściej nie są używane jako środek płatniczy pomimo, że środkiem takim są i mogą być jako taki używane. Monety te ponadto podatnik sprzedaje sporadycznie po cenie nominalnej. W związku z tym zadał on pytanie, czy ich dostawa może zostać objęta szczególną procedurą zgodnie z art. 120 ustawy o VAT? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (DZ. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie, o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (PCN 9705 00 00 0), (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 tj. monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną. Z powołanej definicji wynika, że moneta jest przedmiotem kolekcjonerskim nawet, gdy jest prawnym środkiem płatniczym, ale nie używanym „zwykle” lub gdy posiada wartość numizmatyczną. Przepisy prawa podatkowego jak i przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „zwykle” i „numizmat”. Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego PWN (htp://sjp.pwn.pl) słowo „zwykle” oznacza „najczęściej, przeważnie” a więc mający charakter powszechny, zaś słowo “numizmat” oznacza “dawną monetę mającą wartość zabytkową”. Zatem zaistnienie jednej z dwóch przesłanek powoduje, że dana moneta staje się przedmiotem kolekcjonerskim w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 7.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że monety 2 złotowe typu Nordic Cold nie są przeważnie, najczęściej, a więc nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy. Ponadto według Wnioskodawcy przedmiotowe monety posiadają wartość numizmatyczną i są sprzedawane osobom zainteresowanym ich kolekcjonowaniem. Zatem biorąc pod uwagę powyższe zauważa się, iż monety 2 zł typu Nordic Gold (w tak opisanym stanie faktycznym) wypełniają znamiona przedmiotów kolekcjonerskich, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Z regulacji zawartej w art. 120 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Jeżeli jednak rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym (art. 120 ust. 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).