Meble to także środki trwałe

Przeczytaj także: Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty
  - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z kolei z art. 22d ustawy, obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku dotyczy tych, których wartość początkowa przekracza 3 500 zł. Jeżeli jest ona niższa – podatnicy mogą zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zatem podatnicy muszą dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, które będą używane przez okres dłuższy niż jeden rok oraz ich wartość początkowa przekracza 3 500 zł.

Powyższe ma zastosowanie także do nabywanych przez podatników mebli. Jeżeli spełniają one powyższe kryteria – muszą być zaliczone do środków trwałych i amortyzowane. Przypomnijmy, że meble zostały sklasyfikowane w grupie 8 KŚT – „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie”, podgrupie 80, rodzaju 808 – „Narzędzia, przyrządy ruchomości i wyposażenie pozostałe”. Ich roczna stawka amortyzacji wynosi 20 proc. Nie zawsze jednak meble o wartości powyżej 3 500 zł będą musiały być zaliczone do środków trwałych.

W art. 22a ustawy ustawodawca wskazał, że zaliczenie danego składnika majątku do środków trwałych uzależnione jest od tego, aby był on kompletny i zdatny do użytku w dniu jego przyjęcia do używania. Orzecznictwo sądowe jak i stanowiska organów podatkowych w tej kwestii wskazują, że przy kwalifikacji bierze się pod uwagę wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania składnika majątku trwałego. Co to oznacza dla podatnika?

Otóż jeżeli zakupione segmenty mebli mogą spełniać swoje funkcje zupełnie samodzielnie, nie ma przeciwwskazań, aby były one potraktowane jako oddzielne składniki majątku trwałego (pamiętać jednak należy, iż w takiej sytuacji trzeba ustalić dla każdego z nich oddzielnie wartość początkową, czyli aby np. wartość każdego segmentu była odzwierciedlona w oddzielnej pozycji na fakturze, co nie zawsze jest możliwe). Zatem np. meble za 8 000 zł zostaną przez podatnika zaliczone do środków trwałych i amortyzowane. Jeżeli jednak ich poszczególne segmenty (załóżmy że będą to 4 elementy o wartości 2 000 zł każdy) spełniają swoje funkcje także oddzielnie i jest możliwe oddzielne określenie wartości dla każdego segmentu – podatnik może ich nie zaliczać do środków trwałych i zaliczyć bezpośrednio w koszty działalności wydatki poniesione na ich nabycie. W tej sytuacji możliwe jest oczywiście także uznanie poszczególnych segmentów za środki trwałe i dokonanie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

Jeżeli jednak segmenty te po zmontowaniu tworzą jedną całość, należy je traktować jako jeden składnik majątku. Taka ich klasyfikacja podatkowa będzie miała miejsce także w sytuacji, gdy były one nabywane przez podatnika w częściach i np. zostały udokumentowane kilkoma fakturami VAT, lecz spełniają swoje funkcje dopiero po ich zmontowaniu w jedną całość.

Niewątpliwie problem przy klasyfikacji występuje w przypadku tzw. kompletów mebli (np. zakupiona kanapa wraz z fotelami). Tutaj bowiem mogą one stanowić jeden środek trwały potraktowany jako np. komplet mebli wypoczynkowych.

Wyżej wskazane meble mogą być jednak wykorzystywane w różnych kombinacjach oraz nie zawsze razem. Można np. w jednym miejscu oddzielnie postawić samą kanapę lub fotel (co spowoduje, że będą one spełniały swoje funkcje samodzielnie). W takiej sytuacji możliwe jest potraktowanie poszczególnych elementów jako oddzielne składniki majątku. Pamiętać jednak należy, że aby powyższe było możliwe, konieczne jest przypisanie indywidualnej wartość do poszczególnych elementów, czyli w naszym przypadku oddzielnie dla kanapy, oddzielnie dla foteli lub każdego fotela (poprzez wyszczególnienie ich w oddzielnych pozycjach na fakturze). Jeżeli bowiem komplet taki zostanie wykazany w jednej pozycji i nie będzie możliwe ustalenie wartości jego poszczególnych elementów, będzie on stanowił składnik majątku jako całość.