Świadczenia z ZFŚS a podatek dochodowy

Przeczytaj także: Podatki: lepsza karta przedpłacona niż bon towarowy

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wartości rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Świadczeniami tymi nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do wymiany na towary lub usług. Wartość świadczeń ponad określony limit podlega. Z reguły to na pracodawcy jako płatniku spoczywa obowiązek naliczenia i odprowadzenia podatku, jednak nie zawsze. Aby to wyjaśnić, rozważmy dwie następujące sytuacje.
I. Pracownik pracuje w jednym zakładzie pracy i otrzymał świadczenie z ZFŚS w wysokości 450 zł
II. Pracownik pracuje w dwóch zakładach pracy i w każdym otrzymał z ZFŚS świadczenie w wysokości 250 zł.

Zgodnie z przepisem przytoczonym na początku – zarówno w pierwszym jak i w drugim przypadku otrzymane świadczenie w pewnej części będzie podlegało opodatkowaniu (ponad kwotę 380 zł). Kto ma jednak dokonać obliczenia tego podatku?

Przypomnijmy, że zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Tym samym w przypadku, gdy świadczenia wypłacane z ZFŚS u danego pracodawcy przekroczą kwotę opisaną we wstępie, musi on od nadwyżki pobrać i odprowadzić podatek do urzędu skarbowego. Z sytuacją taką mamy do czynienia w pierwszym z wymienionych przykładów.

Inaczej to jednak wygląda w drugim z podanych przykładów. Tutaj bowiem pracownik z żadnego z zakładów pracy nie otrzymał świadczenia przekraczającego owy limit. Żaden z pracodawców zatem nie potrąci należnej zaliczki na podatek dochodowy. Nie oznacza to jednak, że podatek tutaj nie wystąpi. W tym przypadku to na pracowniku będzie ciążył obowiązek wykazania nadwyżki do opodatkowania ponad ten limit. Dochód taki należy wykazać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.