Zabytki a podatek od nieruchomości

Przeczytaj także: Podatek od nieruchomości: firma w mieszkaniu

Jakie wątpliwości wyjaśnił Prezydent Miasta Olsztyna?

W skierowanym do organu podatkowego zapytaniu podatnik – Spółka nabyła 1/2 udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo mieszkalnym, który jest wpisany do rejestru zabytków. Budynek ten jest utrzymywany zgodnie z przepisami o ochronie zabytków. Prowadzony w nim jest remont elewacji. W przyszłości będzie on spełniał funkcje usługowo-mieszkaniowe. Nieruchomość ta jest także wpisana do ewidencji środków trwałych firmy lecz spółka nie dokonuje od niej odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym spółka wystąpiła z zapytaniem, czy budynek ten jest zwolniony z podatku od nieruchomości? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem aby budynek podlegał zwolnieniu na podstawie w/w przepisu:

• musi on być indywidualnie wpisany do rejestru zabytków,
• należy go utrzymywać i konserwować zgodnie z przepisami o ochronie zabytków,
• budynek (lub jego część) nie może być zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej. Przy założeniu, iż dwie pierwsze przesłanki zostały spełnione (organ podatkowy oparł się w tej materii na oświadczeniu spółki, co należałoby stwierdzić w ewentualnym postępowaniu podatkowym), decydujące znaczenie będzie mieć w przedmiotowej sprawie wyjaśnienie, czy nieruchomość lub jej część jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej oraz wskazanie momentu tego „zajęcia".

Jak wskazał wnioskodawca, budynek spełnia funkcję usługowo-mieszkalną i w taki sposób będzie wykorzystywany po zakończeniu remontu. Wynika z tego, że spółka "S." nabyła, jako przedsiębiorca, przedmiotowy obiekt z zamiarem prowadzenia w nim (jego części) działalności gospodarczej. Budynek (lub jego część) został zatem, zdaniem organu podatkowego, zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej od momentu jego nabycia. Organ podatkowy stoi na stanowisku, iż adaptacja budynku do prowadzenia zamierzonej w przyszłości działalności gospodarczej stanowi jeden z wyznaczników prowadzenia tejże działalności. Dlatego też zwolnienie wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie będzie miało zastosowania w stosunku do budynku (lub jego części) zabytkowego, nabytego przez przedsiębiorcę w celu prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

Ponadto, jak wynika z oświadczenia wnioskodawcy, przedmiotowa nieruchomość jest wpisana do ewidencji środków trwałych firmy. Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego budynku.

W myśl art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, zgodnie z art. 16d ust. 2 w/w ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a - 16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że jeżeli przedmiotowy budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, to, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest on wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a tym samym zajęty, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że jeżeli przedmiotowy budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, to, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest on wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a tym samym zajęty, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, na prowadzenie działalności gospodarczej.(…)”

Pełną treść postanowienia/decyzji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów