Sprzedaż o charakterze ciągłym a zbiorcza faktura VAT

Przeczytaj także: Podatek VAT: sprzedaż ciągła zdaniem NSA

Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli natomiast dostawa towaru lub wykonanie usługi winno być potwierdzone fakturą – zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, jednak nie później niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura VAT, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. § 9 ust. 1 rozporządzenia wskazuje, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4. nazwę towaru lub usługi;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8. stawki podatku;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

Jak wynika z § 9 ust. 1 pkt 3 cytowanego rozporządzenia, przedsiębiorca może wykazać na fakturze jedynie miesiąc i rok, jeżeli jest to sprzedaż o charakterze ciągłym. Zapomniał jednak zdefiniować pojęcia, pod którym należy rozumieć „sprzedaż o charakterze ciągłym”. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera jedynie pojęcie sprzedaży, które zostało zdefiniowane w art. 22 pkt 22. Zgodnie z nim przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie „ciągłości” sprzedaży, wobec braku odniesienia w przepisach podatkowych należy z kolei rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zatem dla uznania świadczenia za „ciągłe” wystarcza, iż składa się ono z pewnych następujących po sobie aktów (czynności), o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem i, że interes jednej strony jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter trwały.

Fakturę dokumentującą sprzedaż ciągłą wystawia się zgodnie z zasadami określonymi w § 13 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur. Zgodnie z nim w przypadku gdy podatnik określa w fakturze wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Zatem w przypadku faktur dokumentujących sprzedaż ciągłych można ją wystawić w danym miesiącu bądź przesunąć obowiązek podatkowy na miesiąc następny, co umożliwia wyżej przytoczony przepis.

Do pobrania