Zaokrąglanie kwot netto i podatku w deklaracji VAT

Przeczytaj także: Deklaracja VAT: zaokrąglenia

To, w jaki sposób należy wykazywać wartości w deklaracjach podatkowych, zostało zawarte w art. 63 Ordynacji podatkowej. Wskazuje on, że podstawy opodatkowania, kwoty podatków, odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, oprocentowanie nadpłat oraz wynagrodzenia przysługujące płatnikom i inkasentom zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych, przy czym przepisu tego nie stosuje się do opłat o których mowa w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych.

Taki sposób zaokrąglania podstaw opodatkowania oraz kwot podatków obowiązuje od dnia 01 stycznia 2006 r. Wcześniej cytowany artykuł wskazywał, iż podstawy opodatkowania zaokrągla się do pełnych złotych, a kwoty podatków, odsetek za zwłokę oraz opłat prolongacyjnych – do pełnych dziesiątek groszy, przy czym minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia mógł ustalić inne zasady zaokrąglania kwot dla poszczególnych podatków. W zakresie podatku VAT końcówki odrzucano – w deklaracji były wykazywane kwoty podawane w złotówkach bez stosowania zasad o zaokrąglaniu.

W celu pełnego wyjaśnienia sposobu zaokrąglania kwot wykazywanych w deklaracji VAT należy wskazać, jakie obowiązki spoczywają na podatnikach w zakresie prowadzenia ewidencji dla potrzeb VAT. Otóż w ewidencji dostawy (sprzedaży) oraz nabycia (zakupu) podatnik odzwierciedla dokonane przez siebie transakcje, przy czym określa m.in. rodzaj transakcji, datę jej zaistnienia a także wartość dokonanej transakcji. W ewidencjach tych wpisuje kwoty głównie na podstawie otrzymywanych oraz wystawianych faktur VAT. Te – zgodnie z § 9 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, zawierają kwoty zaokrąglone do jednego grosza w ten sposób, iż końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i więcej zaokrągla się do 1 grosza.

Zatem ewidencje w zakresie podatku VAT zawierają wartości z dokładnością do jednego grosza. Z tych ewidencji podatnik przenosi sumy poszczególnych wartości (przy sprzedaży sumuje wartości netto oraz podatek VAT należny w rozbiciu na poszczególne stawki podatkowe, w zakresie nabyć dokonuje jedynie rozbicia na wartości netto oraz podatek VAT, przy czym oddzielnie wykazywane są nabycia środków trwałych) do deklaracji VAT, gdzie stosuje zasady określone w Ordynacji podatkowej, a więc dokonuje zaokrągleń do pełnych kwot (zarówno wartości netto jak i podatku VAT).

Zastosowanie się do przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie zaokrąglania kwot podstaw opodatkowania oraz wysokości podatku do pełnych złotych, może doprowadzić do drobnych rozbieżności pomiędzy sporządzoną deklaracją podatkową, a ewidencjami. Możliwa jest także sytuacja, że przemnożenie wartości netto wynikającej z deklaracji przez stawkę podatku VAT da inną wartość podatku niż ta, która została wykazana w deklaracji. Rozbieżności te wynikają właśnie z zaokrągleń. Pracownicy urzędów skarbowych przy sprawdzaniu takich deklaracji przyjmują z reguły pewien próg tolerancji, także różnica w wysokości 1 zł lub 2 zł nie powinna wiązać się z koniecznością składania dodatkowych wyjaśnień przez podatnika.