"Korzystna" amortyzacja a obce środki trwałe

Przeczytaj także: Fiskus daje ulgi podatkowe i pozbawia do nich prawa

Inwestycje polegające na nabyciu bądź wytworzeniu środków trwałych bardzo często przekraczają możliwości finansowe przedsiębiorców. Dlatego też dokonują oni najmu czy dzierżawy tych środków trwałych w celu złagodzenia obciążeń finansowych. Od takiego ich użytkowania przedsiębiorcy płacą właścicielom tych środków trwałych czynsz, który stanowi koszt uzyskania przychodu.

Przejęte w posiadanie w ten sposób środki trwałe jednak często nie są przystosowane dla potrzeb działalności gospodarczej danego przedsiębiorcy. Muszą oni je zaadaptować, aby spełniały zakładane cele. Przykładem takiej adaptacji może być przystosowanie wynajmowanej hali (produkcyjnej, targowej itp.), polegające m.in. na samodzielnym zorganizowaniu poszczególnych stanowisk, doprowadzeniu prądu, ogrzewania, postawieniu ścianek działowych itd.

Poniesione w ten sposób wydatki zwane inwestycjami w obcych środkach trwałych nie mogą jednak zostać bezpośrednio odniesione w koszty uzyskania przychodów, lecz muszą zostać rozliczone w czasie. Inwestycje takie podlegają (podobnie jak własne środki trwałe) amortyzacji.

Przez inwestycje w obcych środkach trwałych należy rozumieć wydatki poniesione przez podatnika na rzeczy, które nie są jego własnością lub współwłasnością, zmierzające do ich ulepszenia w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, a także wytworzenia rzeczy. Za wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym należy natomiast uznać sumę poniesionych przez podatnika wydatków do dnia przyjęcia inwestycji do używania.

Ustawodawca dla inwestycji w obcych środkach trwałych przewidział indywidualne – bardziej korzystne zasady amortyzacji. Stawki amortyzacyjne takich inwestycji określa się na podstawie art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 22j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tymi przepisami podatnicy mogą ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych. Okres amortyzacji dla takich inwestycji jednak:

• nie może być krótszy niż 10 lat w przypadku inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach
• nie może być krótszy niż 24 miesiące - gdy wartość początkowa inwestycji nie przekracza 25 000 zł (środkach trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT),
• nie może być krótszy niż 36 miesięcy - gdy wartość początkowa inwestycji jest wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł (środkach trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT),
• nie może być krótszy niż 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach (środkach trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT),
• nie może być krótszy niż 30 miesięcy w przypadku środków transportu (w tym dla samochodów osobowych)