Należna dieta a podróż służbowa przedsiębiorcy

Przeczytaj także: Podróż służbowa: wypłacona delegacja w kosztach podatkowych

Jakie wątpliwości wyjaśniła izba skarbowa?

Podatnik w skierowanym do organu podatkowego zapytaniu wyjaśnił, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizuje m.in. umowę ze swoim kontrahentem i jako jego podwykonawca świadczy usługi przetwarzania danych na rzecz innej firmy, przede wszystkim na terenie Belgii, przez co podatnik przebywa (w celu realizacji kontraktu) głównie w tym kraju. Usługi te świadczone są przeważnie w dni powszednie, natomiast jeżeli podatnik pozostaje poza granicami w weekendy, podejmuje działania związane z przygotowaniem do dalszej realizacji tego kontraktu. W związku z powyższym podatnik wystąpił do organu podatkowego z zapytaniem, czy ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu wyjazdu służbowego za cały okres pobytu w podróży, tj. łącznie z sobotami i niedzielami. W przedmiotowej sprawie izba skarbowa zajęła następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Wyjątki od tej zasady wymienione są w art. 23 ustawy.

Z podlegającego interpretacji przepisu z art. 23 ust. 1 pkt 52 wynika, że ustawodawca wyłącza z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Oznacza to, że osobom tym przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych w ramach zakreślonego limitu, tj. w wysokości diet przysługujących pracownikom.

Jak wynika z dotychczasowego orzecznictwa sądu administracyjnego, osoby prowadzące działalność gospodarczą z tytułu odbywania podróży służbowych nie mogą rozliczyć w kosztach uzyskania przychodu kosztów faktycznie poniesionych z tytułu zwiększonych wydatków na koszty utrzymania, lecz mogą się rozliczyć tylko swoistym "ryczałtem" - wartością diet za czas podróży służbowej przysługującą pracownikom.

Należy zauważyć, iż przepis art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy nie ogranicza kręgu podmiotów, do którego się odnosi poprzez definicję pojęcia „podróż służbowa”. Użyte bowiem pojęcie „podróż służbowa” nie ma ustawowej definicji w prawie podatkowym, a sięganie do definicji zawartej w kodeksie pracy jest zdaniem Sądu nieuprawnione (wyrok WSA z dnia 05.03.2007 r. Sygn. akt III S.A./Wa 3827/06). Za nieuprawnione należy również uznać stanowisko, iż realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności przez osoby prowadzące tą działalność nie wchodzi w zakres podróży służbowych. Ustawodawca w interpretowanym przepisie nie ograniczył kręgu objętych nim podmiotów ze względu na rodzaj prowadzonej działalności. Dlatego w niniejszej sprawie za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej poza granicami kraju. (…)”

Pełną treść postanowienia/decyzji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów