Nowa amortyzacja jednorazowa nie zawsze korzystna

Przeczytaj także: Przyspieszona amortyzacja środków trwałych

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych za małego podatnika uważa podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro. Przeliczenia na złote polskie limitu określonego w euro dokonuje się według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł. Zatem małym podatnikiem w roku 2007 jest przedsiębiorca, który w roku 2006 nie przekroczył przychodu w wysokości 3 180 000 zł..

Z kolei podatnikiem rozpoczynającym działalność gospodarczą jest podatnik, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, nie prowadził działalności gospodarczej samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalności takiej nie prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Jeżeli przedsiębiorca mieści się w jednej z powyższych definicji – zgodnie z przepisami obowiązującymi od 01 stycznia 2007 roku – zakupując środki trwałe może dokonać ich jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu, w którym zostały wprowadzone do ewidencji. Przywilej taki został przewidziany dla środków trwałych zaliczanych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, przy czym wyłączono z preferencyjnych zasad amortyzowania samochody osobowe.

Obowiązują także pewne limity kwotowe. Otóż łączna kwota odpisów dokonana tą metodą nie może przekroczyć równowartości 50 tys. euro w danym roku podatkowym (w 2007 r. limit ten wynosi 199 tys. zł). Nie bierze się jednak tutaj pod uwagę odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł.

Wydawać by się mogło, iż powyższy przywilej ma same plusy. Nie jest tak jednak w każdym przypadku.

Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z art. 22k ust. 10 ustawy o PIT jednorazowa amortyzacja „(…) stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i nazasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.” Powyższe ma znaczenie dla przedsiębiorców, którzy starają się o pomoc publiczną. Jej limit bowiem ulegnie zmniejszeniu o wartość tak dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Przypomnijmy, iż do pomocy takiej zalicza się m.in. umorzenie odsetek, rozłożenie podatku na raty, czy odroczenie terminu płatności a także różne dotacje.

Nad tym, czy skorzystać z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powinni zastanowić się także podatnicy dokonujący dużych inwestycji zwłaszcza, jeżeli dopiero rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej. Mogą oni bowiem uzyskać dzięki skorzystaniu z tej opcji dużą stratę podatkową. Co prawda przedsiębiorcy mogą ową stratę odliczyć w kolejnych latach prowadzonej działalności gospodarczej. Pamiętać jednak należy, iż w jednym roku nie można odliczyć więcej niż 50-proc. powstałej straty oraz że na jej odliczenie podatnik ma 5 lat. Jeżeli więc jego dochody w następnych 5 latach podatkowych będą zbyt małe, aby w całości odliczyć powstałą stratę – część nieodliczona przepadnie.

Podsumowując przedsiębiorcy zanim skorzystają z jednorazowej amortyzacji swoich środków trwałych powinni skalkulować, czy takie rozwiązanie im się opłaci.