Rozliczenie kosztów ubezpieczenia samochodu osobowego

Przeczytaj także: Sprzedaż samochodu: rozliczenie kosztów ubezpieczenia

Załóżmy, że rok temu przedsiębiorca kupił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochód o wartości 300.000 zł netto i wprowadził go do ewidencji środków trwałych. Na jego wartość początkową na potrzeby amortyzacji składa się cena netto powiększona o nieodliczony VAT (50%) i wynosi 345.000 zł.
W tym roku przedsiębiorca odnowił polisę ubezpieczeniową na samochód. Obok OC czy NW, wykupił również ubezpieczenie AC. Wartość netto samochodu na potrzeby tego ubezpieczenia przekracza 150.000 zł. We wniosku o zawarcie polisy podatnik mógł przy tym wybrać opcję ubezpieczenia, zgodnie z którą w razie wystąpienia szkody odszkodowanie pokryje koszty w kwocie: netto, netto powiększonej o 50% VAT albo netto powiększonej o 100% VAT. Czy dokonany wybór ubezpieczenia rzutuje na to, w jakiej wysokości zapłacona składka zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym?

Składki na ubezpieczenie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały firmy i służącego prowadzonej działalności gospodarczej (wyłącznie bądź w sposób mieszany), mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Trzeba jednak pamiętać, że w przypadku droższych samochodów ustawodawca wprowadził tutaj limit w rozpoznawaniu takich kosztów podatkowych, który nie jest uzależniony od sposobu użytkowania (tj. jedynie w działalności gospodarczej bądź w sposób mieszany).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tożsama regulacja znalazła się w podatku dochodowym od osób prawnych) nie uważa się za koszty uzyskania przychodu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.


Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że powyższy limit do wyliczenia wartości składki na potrzeby zaliczenia jej w ciężar kosztów podatkowych tyczy się jedynie tych ubezpieczeń, których wysokość jest zależna od wartości samochodu przyjętej do celów ubezpieczenia (czyli m.in. ubezpieczenia AC). Ograniczenie nie dotyczy innych składek, a więc OC czy NWW, gdyż ich wysokość nie jest zależna od wartości samochodu.

Przytoczony przepis art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT wyraźnie przy tym mówi, że przy ustalaniu wysokości składni na ubezpieczenie samochodu osobowego, która podlega zaliczeniu w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów, pod uwagę należy wziąć wartość samochodu przyjętą do tego konkretnego ubezpieczenia. Nieistotna jest tutaj wartość początkowa pojazdu przyjęta na potrzeby jego amortyzacji.

W naszym przykładzie przedsiębiorcy przedstawiono trzy warianty polisy ubezpieczenia AC samochodu osobowego, które różniły się kwotą odszkodowania na wypadek szkody. W każdej opcji inna jest wartość samochodu przyjęta na potrzeby ubezpieczenia (jest to bieżąca wartość rynkowa netto samochodu bądź powiększona o część bądź całość podatku VAT). W każdym przypadku przekracza ona też 150.000 zł.

W rezultacie niezależnie od dokonanego wyboru przedsiębiorca będzie zobowiązany do ograniczenia wysokości składki podlegającej zaliczeniu do kosztów podatkowych. Kosztem takim będzie ta część składki, która nie przekroczy iloczynu kwoty składki oraz wskaźnika procentowego:
150.000 zł / wartość samochodu przyjęta dla celów ubezpieczenia x 100.

Na zakończenie dodajmy, iż powyższe reguły stosuje się zarówno do samochodów należących do majątku firmy, jak też wykorzystywanych w niej na podstawie umowy najmu czy leasingu.