eGospodarka.pl › Podatki › Interpretacje i wyjaśnienia › W SSE można obniżyć stawki amortyzacji

W SSE można obniżyć stawki amortyzacji

2021-09-03 12:07

Można obniżyć stawki amortyzacji aby zaoszczędzić na podatku © Picture-Factory - Fotolia.com

Obniżenie stawek amortyzacji w specjalnej strefie ekonomicznej ma na celu przede wszystkim osiągnięcie korzyści podatkowej, niemniej nie sposób uznać, że podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami nie zastosowałby takiego sposobu działania - czytamy w interpretacji zabezpieczającej z dnia 03.08.2021 r. nr DKP1.8011.12.2021.

Przeczytaj także: Optymalizacja podatkowa: ruchome stawki amortyzacji

„(…) A. Opis czynności poddanej ocenie:

Przedmiotem postępowania zainicjowanego wnioskiem o wydanie opinii zabezpieczającej (dalej również jako: "Wniosek") była analiza - dokonana na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, ze zm.) - dalej: "ustawa CIT"- czy modyfikacja stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych, polegająca na ich obniżeniu w okolicznościach wynikających ze złożonego Wniosku, odpowiada ustawowym kryteriom unikania opodatkowania wskazanym w art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej.

Środki trwałe, w odniesieniu do których planowane jest obniżenie stawek amortyzacyjnych, będą wykorzystywane w prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiącej działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wskazanych w treści zezwoleń.

W przyszłości niewykluczone jest obniżanie stawek dla nowo nabytych lub wytwarzanych środków trwałych lub dalszej modyfikacji obniżonych stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższanie lub dalsze obniżanie (np. w przypadku gdy zmienią się warunki wykorzystywania danego środka trwałego), jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę większą niż przewidziana w wykazie zawartym w ustawie.

Po wyczerpaniu przyznanego limitu pomocy publicznej, Wnioskodawca planuje podwyższyć uprzednio obniżone stawki odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów.

B. Wyjaśnienie powodów podjętego rozstrzygnięcia:
a. Identyfikacja korzyści podatkowej

Wnioskodawca w celu osiągnięcia korzyści podatkowej zamierza zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące amortyzacji środków trwałych, w szczególności przepis art. 16i ust. 5 ustawy CIT, regulujący możliwość i zasady obniżania stawek amortyzacyjnych.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Picture-Factory - Fotolia.com

Można obniżyć stawki amortyzacji aby zaoszczędzić na podatku

Działasz w specjalnej strefie ekonomicznej? Możesz obniżyć amortyzację (nawet do zera) a przez to zwiększyć dochód, który korzysta ze zwolnienia strefowego, zaś niewykorzystane odpisy amortyzacyjnego wykorzystać później. Na taką optymalizację zgodził się fiskus w opinii zabezpieczającej.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy CIT - podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Korzyścią podatkową podlegającą ocenie, którą Spółka wskazała we Wniosku będzie możliwość zmniejszenia zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy, który nastąpi po roku, w którym zostanie wykorzystany limit pomocy publicznej (lub upłynie termin na wykorzystanie pomocy publicznej) i w latach następnych.

W ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej zarządzanie kosztami podatkowymi w postaci odpisów amortyzacyjnych jako wynik kształtowania poziomu dochodu do opodatkowania niewątpliwie może przynieść podatnikom określone korzyści. Zaplanowanie amortyzacji podatkowej jest niewątpliwie sposobem na zarządzanie podatkowymi kosztami przedsiębiorstwa, bowiem już przez sam wybór najbardziej odpowiedniej dla siebie metody amortyzacji, podatnik uzyskuje możliwość wpływu na wysokość obciążeń podatkowych - opóźniając lub przyspieszając moment wykazania dochodu do opodatkowania - co finalnie może wpłynąć na odsunięcie w czasie powstania zobowiązania podatkowego lub obniżenie jego wysokości, albo na powstanie lub zawyżenie straty podatkowej.

Przepisy podatkowe, oprócz możliwości podwyższania stawek amortyzacyjnych, przewidują również możliwość ich obniżania. Obniżanie stawek amortyzacji jest tożsame z generowaniem niższych kosztów uzyskania przychodów z tytułu zużywania się składników majątkowych. Co istotne - w kontekście identyfikacji potencjalnej korzyści podatkowej - działanie to nie wiąże się z ryzykiem bezpowrotnej utraty kosztu w postaci amortyzacji, ponieważ jest jedynie czasowe i w praktyce oznacza wydłużenie amortyzacji składnika majątkowego. Obniżenie stawek amortyzacyjnych pozwala na przesunięcie kosztów podatkowych w postaci odpisów amortyzacyjnych na przyszłe lata; dla przykładu, w okresie ponoszenia przez podatnika strat podatkowych, korzystnym rozwiązaniem może okazać się stosowanie maksymalnie obniżonych stawek amortyzacyjnych, a w okresie osiągania dochodów powrót do stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Przesunięcie w czasie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z odpisów amortyzacyjnych na okres przypadający po upływie terminu na wykorzystanie pomocy publicznej lub po jej faktycznym wykorzystaniu w ramach dostępnego limitu (w zależności od tego, który z tych momentów wystąpi wcześniej), przyniesie Wnioskodawcy określone korzyści w postaci:
- zwiększenia dochodu zwolnionego z opodatkowania w okresie korzystania przez Wnioskodawcę z pomocy publicznej,
- zmniejszenia dochodu podlegającego opodatkowaniu po wykorzystaniu przez Wnioskodawcę limitu pomocy publicznej.

Podsumowując, korzyścią podatkową, jaką osiągnie Wnioskodawca w efekcie pierwotnego obniżenia stawek amortyzacyjnych w okresie korzystania z pomocy publicznej i następczego podwyższenia ww. stawek po wykorzystaniu limitu pomocy publicznej, będzie możliwość zmniejszenia zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy, który nastąpi po roku, w którym zostanie wykorzystany limit pomocy publicznej i lata następne. Nie ulega zatem wątpliwości, że Wnioskodawca uzyska korzyść podatkową w rozumieniu art. 3 pkt 18 Ordynacji podatkowej.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że w niniejszej sprawie możliwe jest zidentyfikowanie pierwszej z przesłanek koniecznych dla stwierdzenia unikania opodatkowywania, tj. powstania korzyści podatkowej.

b. Ustalenie czy osiągnięcie korzyści podatkowej było głównym łub jednym z głównych celów dokonania czynności

Obowiązkiem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej jest rozważenie, czy osiągnięcie wyżej wskazanej korzyści podatkowej było głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności, w tym sensie czy było najważniejszym, podstawowym, zasadniczym lub jednym z najważniejszych, podstawowych, zasadniczych celów czynności. Badając tę okoliczność Szef Krajowej Administracji Skarbowej - zgodnie z regułą interpretacyjną zawartą w art. 119d Ordynacji podatkowej - wziął pod uwagę cele ekonomiczne wskazane przez Stronę wynikające z treści Wniosku.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej miał na uwadze cel czynności wskazany przez wnioskodawcę, tj. przesunięcie w czasie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z odpisów amortyzacyjnych na okres przypadający po upływie terminu na wykorzystanie pomocy publicznej lub po jej faktycznym wykorzystaniu w ramach dostępnego limitu (w zależności od tego, który z tych momentów wystąpi wcześniej).

Wnioskodawca nie wskazał innych celów planowanej czynności. Przedstawiając uzasadnienie ekonomiczne zaznaczył, że czynność jest uzasadniona gospodarczo i ekonomicznie ze względu na to, że każdy racjonalnie działający podmiot dążyłby do wykorzystania przysługującego mu limitu pomocy publicznej, zwłaszcza w przypadku gdy działanie podmiotu konieczne do jego uzyskania zostało już przeprowadzone (koszty zostały poniesione).

Co za tym idzie, w niniejszej sprawie doszło do spełnienia kolejnej przesłanki mogącej warunkować wydanie decyzji z zastosowaniem art. 119a Ordynacji podatkowej, tj. osiągnięcie korzyści podatkowej jest głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności.

c. Sprzeczność korzyści podatkowej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu.

W ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, sprzeczność korzyści podatkowej z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu należy dopatrywać się w takich sytuacjach, w których podatnik poprzez sztuczne działania doprowadził do zastosowania lub niezastosowania norm skutkujących efektem podatkowym nieadekwatnym do charakteru realizowanych działań gospodarczych. Przy czym adekwatność skutków podatkowych realizowanych działań należałoby oceniać zarówno przez pryzmat sztucznie zastosowanych lub ominiętych przepisów prawa, jak i pod kątem założeń konstrukcyjnych danego podatku, a także rozbieżności pomiędzy ekonomicznymi i podatkowymi skutkami działań w danych okolicznościach.

W efekcie, poszukując sprzeczności korzyści podatkowej z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu - zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej - nie można poprzestać wyłącznie na analizie konstrukcji danej normy prawnej i bez zbadania okoliczności zastosowania tejże normy przyjąć, że uzyskana w ten sposób korzyść podatkowa - w każdych okolicznościach - stanowi dopuszczalny element redukcji opodatkowania, bądź też - niezależnie od wszelkich innych okoliczności - stanowi przejaw unikania opodatkowania. Tym samym wyrażenie w danych okolicznościach, wymienione w art. 119a Ordynacji podatkowej, wskazuje, że zamysł ustawodawcy należy zawsze interpretować indywidualnie dla każdego przypadku. A zatem, nie można ustalać znaczenia normy prawa w oderwaniu od okoliczności, a następnie nakładać rezultatu jej wykładni na każdy zbliżony do siebie stan faktyczny.

Efektem czynności, która jest przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie opinii zabezpieczającej, uzyskanej w okolicznościach korzystania przez Wnioskodawcę z pomocy publicznej i tym samym korzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, a więc w sytuacji generowania przez Wnioskodawcę dochodu zwolnionego z opodatkowania - zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej - nie sposób stwierdzić, że korzyść podatkowa uzyskana w powyższych okolicznościach będzie sprzeczna z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu.

Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, Wnioskodawca w sytuacji generowania dochodu zwolnionego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, w okresie korzystania z pomocy publicznej, może zaplanować obniżenie stawki amortyzacyjnej środka trwałego i powrócić do stawki, tj. wyższych kosztów podatkowych, w sytuacji generowania dochodu podlegającego opodatkowaniu w okresie "po wykorzystaniu" limitu przyznanej pomocy publicznej, a tym samym Wnioskodawca ma prawo - na podstawie opisanych we Wniosku okoliczności - odpowiednio wpływać na wysokość dochodu zwolnionego i dochodu do opodatkowania.

Przeczytaj także: