Sprzedaż paragonowa: korekta oczywistych pomyłek w PIT

Przeczytaj także: Korekta przychodów z tytułu rozliczeń ryczałtowych

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W dniu 4 lipca 2017 r. omyłkowo został wystawiony paragon fiskalny, na którym w ilości towaru zamiast 70 wprowadzono wartość 7000. Osoba która sporządzała paragon nie pracuje na co dzień przy kasie fiskalnej i próbowała anulować go (co widać w treści załączonego paragonu).

Po ufiskalnieniu i spostrzeżeniu, że pozycja nie została anulowana, a paragon jest na złą kwotę, został on oderwany z kasy niestety bez nagłówka i wystawiony właściwy paragon na właściwą ilość i kwotę. Błędny paragon wpadł za szufladę i przeleżał tam do 2020 r. Osoba, która odpowiedzialna jest za wypisywanie ewidencji pomyłek/anulacji do paragonów, w momencie tworzenia takiej listy nie miała świadomości, że taki paragon został wcześniej błędnie wystawiony. To pociągnęło za sobą błędy w księgowaniu, a co za tym idzie, zawyżeniu przychodu oraz obrotu na potrzeby podatkowe.

Wnioskodawca zadał pytanie, w którym momencie powinien dokonać korekty błędnych zapisów na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 zd. pierwsze ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905), podatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.(…)

Kwestia związana z korygowaniem przychodów podatkowych została uregulowana w przepisach art. 14 ust. 1m – 1p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14 ust. 1m ww. ustawy jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Dodatkowo, art. 14 ust. 1n ww. ustawy przewiduje, że jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 1m, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Przepisów ust. 1m i 1n nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy przychodu związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu (art. 14 ust. 1o ustawy).

Jak wynika z wyżej przytoczonego art. 14 ust. 1m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych moment skorygowania przychodów uzależniony jest od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”, o których mowa w art. 14 ust. 1m omawianej ustawy. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym.

Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sjp.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. Tym samym za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w przychodach faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego.

Odnosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że skoro – jak wynika z opisu sprawy – pierwotny paragon w wyniku oczywistej omyłki nieprawidłowo dokumentował stan faktyczny, Wnioskodawca zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego on dotyczył, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego wynikającego z pierwotnego paragonu. Zdarzenie te bowiem ma charakter pierwotny, czyli istniało już w momencie nieprawidłowego rozpoznawania przychodu należnego. W konsekwencji Wnioskodawca winien dokonać korekty przychodów w okresie, w którym powstał korygowany przychód, tj. w 2017 r. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów