Niskocenne składniki majątku z dotacji stanowią koszty podatkowe

Przeczytaj także: Dotacja na otwarcie firmy w kosztach podatkowych?

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawczyni otrzymała z Funduszu Pracy dotację na otwarcie działalności gospodarczej. Przyznane środki przeznaczy m.in. na zakup następujących rzeczy: lampa plenerowa (3130 zł), nadajnik do lampy błyskowej (310 zł), obiektyw (2899 zł), aparat fotograficzny (3199 zł), softbox (429 zł), statyw oświetleniowy (86,33 zł), komputer stacjonarny (2000 zł, wkład własny 3365,02 zł), stojak na tła (100 zł), tła fotograficzne (1253,46 zł), filtr do obiektywu (267 zł), regały (598 zł), akcesoria do sesji fotograficznych (1305 zł), softbox reporterski plenerowy (188,33 zł).

Wymienione wyżej nie zostaną zaliczone do środków trwałych. Będą one stanowiły elementy wyposażenia oraz materiały pomocnicze w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w celu osiągnięcia przychodów oraz zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów, w celu realizowania prowadzonej działalności fotograficznej.

Otrzymane dofinansowanie jest zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni zadała pytanie, czy zakupy te może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu prowadzonej firmy? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. apops - Fotolia.com

Dotacja a otwarcie firmy może być jej kosztem?

Zakup wyposażenia firmy stanowi podatkowe koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli tylko zakupy takie spełniają ustawową definicję kosztu (a więc służą uzyskiwaniu przychodu bądź jego zabezpieczeniu w tym źródle). Na takie rozliczenie nie wpływa nawet fakt ich sfinansowania z dotacji, która jest zwolniona z podatku dochodowego.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze treść przytoczonej regulacji, należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:
• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup/wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Powyższe przesądza, że (co do zasady) wszelkie otrzymywane przez podatnika dotacje i dopłaty związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą stanowią przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią wyłącznie te dotacje, które przeznaczone są na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Niektóre z dotacji (dofinansowań) mogą jednakże podlegać zwolnieniom przewidzianym w rozdziale 3 omawianej ustawy. I tak zgodnie z:
• art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1482, z późn. zm.),
• art. 21 ust. 1 pkt 137 wskazanej ustawy wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 869, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu lub poszukującemu pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Treść przytoczonych przepisów przesądza, że wyłącznie środki otrzymane na podjęcie działalności gospodarczej z Funduszu Pracy podlegają pod ramy zwolnienia wskazanego w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przy czym, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Kosztami uzyskania przychodów są tylko racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• być właściwie udokumentowany;
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu - na zakup składników majątku, które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy, i które mają służyć wyłącznie celom prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika.

W myśl rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544), załącznik nr 1 objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów - punkt 13. wyposażenie – to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Wobec powyższego wydatki na zakup składników majątku ze środków uzyskanych z Funduszu Pracy, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (w tym przypadku elementy wyposażenia oraz tzw. materiały pomocnicze), których jednostkowa wartość początkowa określona zgodnie z art. 22g ustawy nie przekracza 10.000 zł, i które nie zostały zaliczone przez podatnika do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, sfinansowanie zakupu wyposażenia i innych wydatków firmowych (tj. na nabycie składników majątkowych o wartości nieprzekraczającej 10.000 zł, które nie zostały zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych) ze środków przyznanych z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej - nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 powołanej ustawy. Co do zasady - nie ma przeszkód, aby Wnioskodawczyni zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów wyżej wymienione wydatki poniesione na zakup składników majątku o wartości nieprzekraczającej 10.000 zł, niezaliczonych przez niego do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, które zostały sfinansowane ze środków pochodzących z omawianego dofinansowania – a które, jak Wnioskodawczyni precyzyjnie uzasadniła, stanowiły wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 1 ustawy w odniesieniu do realizowanej działalności fotograficznej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe. Jak wskazano wyżej, warunkiem jest związek przyczynowy między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów