eGospodarka.pl › Podatki › Interpretacje i wyjaśnienia › Ulga rehabilitacyjna: trzeba być (współ)właścicielem samochodu osobowego

Ulga rehabilitacyjna: trzeba być (współ)właścicielem samochodu osobowego

2020-05-08 13:17

Samochód musi być Twój, aby odliczyć go od podatku © Dan Race - Fotolia.com

Jeżeli osoba niepełnosprawna nie jest właścicielem samochodu osobowego, to nie sposób uznać, że poniosła wydatki na cel określony w art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji wydatków związanych z używaniem samochodu nie będącego jej własnością nie może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej - uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 07.05.2020 r. nr 0115-KDIT2.4011.173.2020.1.MM.

Przeczytaj także: Ulga na samochód w rozliczeniu PIT za 2019 r.

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną o znacznym stopniu niepełnosprawności. Chciałaby ona w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczać wydatki na samochód osobowy, który jednak nie należy do niej a do znajomego. Zadała pytanie, czy takie postępowanie jest możliwe? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Z art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Dan Race - Fotolia.com

Samochód musi być Twój, aby odliczyć go od podatku

Ulgę na samochód w rocznym PIT mogą odliczyć tylko ci niepełnosprawni, którzy są co najmniej współwłaścicielami samochodu osobowego. Gdy auto należy do kogoś innego fiskus będzie podnosił, że nawet w przypadku faktycznego ponoszenia wydatków na taki pojazd, ulga i tak nie przysługuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a. całkowitą niezdolność do pracy albo
b. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną legitymującą się znacznym stopniem niepełnosprawności. Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia odliczenia od dochodu wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, którego nie jest właścicielem, gdyż samochód ten stanowi własność znajomego, z którym nie jest spokrewniona i nie pozostaje na jego utrzymaniu.

Analiza cytowanego powyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że aby odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej koszty, związane z używaniem samochodu osobowego należy:
• być osobą niepełnosprawną lub mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia, (przy czym ww. niepełnosprawność powinna zostać potwierdzona dokumentem, o którym mowa w art. 26 ust. 7d ww. ustawy)
• być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,
• ponieść z tego tytułu wydatki.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni nie jest właścicielem samochodu osobowego, to nie sposób uznać, że poniosła wydatki na cel określony w art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji wydatków związanych z używaniem samochodu nie będącego jej własnością nie może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów

Przeczytaj także: