Rozliczenie PIT 2019: odliczenie straty podatkowej

Przeczytaj także: Rozliczenie straty podatkowej przy różnych źródłach dochodów

W przypadku wystąpienia straty podatkowej w danym źródle przychodu (czyli nadwyżki kosztów nad przychodami), podatnik może o jej wysokość:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Możliwość wynikająca z pkt 2 trafiła do ustawy o PIT z dniem 1 stycznia 2019 r.

Nowe czy stare przepisy?

Należy pamiętać, że wyżej opisane zasady rozliczania strat podatkowych dotyczą tych, które powstały począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31.12.2018 r.

Powyższe w praktyce oznacza zatem, że dopiero w rozliczeniu rocznym składanym za 2020 rok , podatnik który wykazał stratę w roku 2019, będzie mógł ją rozliczyć jednorazowo, według nowych zasad (gdy osiągnie odpowiednio wysoki dochód pozwalający na takie odliczenie).

Co ze starszymi stratami (czyli sprzed 2019 r.)? Te należy rozliczać na wcześniejszych zasadach, a więc zgodnie z przepisami obowiązującymi do 31.12.2018 roku. Przypomnijmy że poprzednie przepisy pozwalały na obniżenie dochodu uzyskanego z danego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Wyłączenia

Powyższe zasady nie dotyczą strat:

• z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, a także prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz odpłatnego zbycia rzeczy;
• z odpłatnego zbycia walut wirtualnych;
• z niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da;
• ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego;
• z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli przez okres pięciu następnych lat podatkowych dochód nie będzie ustalany na podstawie ksiąg podatkowych: księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W przypadku wystąpienia strat z powyższych tytułów nie będą one podlegały rozliczeniu w latach następnych.

Warunki odliczenia straty

Straty z lat ubiegłych można odliczyć pod warunkiem wystąpienia dochodu z tego samego źródła (przychodu w przypadku ryczałtowców) w danym roku. W efekcie brak wystąpienia dochodu jest równoznaczny z brakiem możliwości rozliczenia straty podatkowej. W skrajnych przypadkach (gdy podatnik nie wykaże przez 5 lat odpowiednio wysokiego dochodu/przychodu), strata może wręcz przepaść.

Wysokość odliczonej straty określa podatnik – w dowolnie przez siebie przyjętej proporcji (nie więcej niż 50% poniesionej straty w jednym roku). Najkrótszy czas na rozliczenie straty (wg starych zasad) to dwa lata podatkowe, przy założeniu że pozwala na to wypracowany dochód/przychód. Na rozliczenie straty jest 5 kolejnych lat następujących bezpośrednio po roku, w którym została ona poniesiona. Po tym czasie część nieodliczona bezpowrotnie przepada.

W jednym roku podatnik może rozliczyć część straty z kilku poprzednich lat. Wysokość odliczenia – maksymalnie 50% kwoty poniesionej straty – należy ustalić odrębnie dla każdej ze strat podatkowych poniesionych w latach ubiegłych. To podatnik decyduje, z których lat stratę chce rozliczyć.

Strata podatkowa możliwa jest do rozliczenia w następujących deklaracjach podatkowych: PIT-36, PIT-36S, PIT 36L, PIT-36LS, PIT-28, PIT-28S, PIT-38.