Spadek z Wielkiej Brytanii z polskim podatkiem

Przeczytaj także: Fundacja nie płaci podatku od spadków i darowizn

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawczyni otrzymała spadek (środki pieniężne) z Wielkiej Brytanii za opiekę nad wujem swojego ojca (bratem babci wnioskodawczyni), który w Anglii mieszkał 60 lat i posiadał tamtejsze obywatelstwo. Spadkobiercami zostali wnioskodawczyni i przyjaciel wuja – zamieszkujący na terenie Anglii. Wuj zmarł 5 listopada 2016 r. Zgodnie z prawem brytyjskim, nabycie spadku następuje w momencie zapłacenia na terenie UK i otrzymania ostatniej transzy przelewu, a to miało miejsce 23 maja 2019 r. Postępowanie spadkowe zostało zakończone a podatek spadkowy zapłacony w Wielkiej Brytanii. Zainteresowana odziedziczyła też 1/8 udziału własności nieruchomości znajdującej się w Polsce.

Wnioskodawczyni zadała pytanie, czy od nabytego spadku musi zapłacić podatek także w Polsce? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813) – podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub http://www.podatki.egospodarka.pl/159167,Dochod-dziecka-z-tytulu-udzielenia-licencji-na-gre-komputerowa,1,70,1.html praw majątkowych> wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

W świetle powyższego przepisu – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych znajdujących się/wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże w art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawodawca przewidział wyjątek od tej zasady.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy – nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. igor - Fotolia.com

Polski fiskus chce podatek od zagranicznego spadku

Spadki z zagranicy otrzymane przez polskich rezydentów podatkowych są niestety opodatkowane w Polsce, chyba że stosowna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi inaczej. W przypadku Anglii jednak tak nie jest. Zatem otrzymując spadek (pieniądze) po zmarłym wujku z Wielkiej Brytanii trzeba się liczyć z zapłatą od niego podatku także w Polsce.

Zgodnie z powyższym, w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarcia spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Na gruncie przepisów prawa polskiego spadek jest instytucją regulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145).

W myśl art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego – przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swojej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są spadkobiercami.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ww. ustawy – do długów i ciężarów zalicza się również koszty leczenia i opieki w czasie ostatniej choroby spadkodawcy, jeżeli nie zostały pokryte za jego życia i z jego majątku, koszty pogrzebu spadkodawcy, łącznie z nagrobkiem, w takim zakresie, w jakim koszty te odpowiadają zwyczajom przyjętym w danym środowisku, jeżeli nie zostały pokryte z majątku spadkodawcy, z zasiłku pogrzebowego lub nie zostały zwrócone w innej formie, oraz koszty postępowania spadkowego, wynagrodzenie wykonawcy testamentu, obowiązki wykonania zapisów i poleceń zamieszczonych w testamencie, wypłaty z tytułu zachowku oraz inne obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy statuuje, iż wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Na podstawie art. 14 ust. 3 cyt. ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:
1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawczyni winna zostać zaliczona względem spadkodawcy do nabywców z III grupy podatkowej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy – podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według skali określonej w tym przepisie. Dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej stawka podatku wynosi:
• do 10 278 zł – 12%,
• od 10 278 zł do 20 556 zł – 1223 zł 40 gr i 16% nadwyżki ponad 10 278 zł,
• powyżej 20 556 zł – 2877 zł 90 gr i 20% nadwyżki ponad 20 556 zł.

Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania (art. 17a ust. 1 ww. ustawy). (…)

Stosownie do przepisów art. 2 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840) – Konwencja dotyczy podatków od dochodu i od zysków majątkowych, bez względu na sposób ich poboru, pobieranych na rzecz Umawiającego się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub organów lokalnych.

Na podstawie art. 2 ust. 2 Konwencji, za podatki od dochodu i od zysków majątkowych uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu albo od części dochodu, włączając podatki od zysków z przeniesienia własności majątku ruchomego lub nieruchomego.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 Konwencji, do obecnie istniejących podatków, których dotyczy Konwencja, należą w szczególności:
a. w Zjednoczonym Królestwie:
(i) podatek dochodowy (the income tax),
(ii) podatek od spółek (the corporation tax), oraz
(iii) podatek od zysków majątkowych (the capital gains tax),
(zwane dalej „podatkiem Zjednoczonego Królestwa”);
b. w Polsce:
(i) podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz
(ii) podatek dochodowy od osób prawnych,
(zwane dalej „podatkiem polskim”).

Art. 2 ust. 4 Konwencji stanowi, że dotyczy ona również wszystkich podatków takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej Konwencji będą pobierane przez którekolwiek Umawiające się Państwo obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe organy Umawiających się Państw poinformują się wzajemnie o zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.

Zgodnie z powyższym Konwencja ta dotyczy wyłącznie podatków od dochodu i zysków majątkowych, co oznacza, że w Polsce ma ona zastosowanie jedynie do podatków dochodowych, tj. podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych. W powołanej Konwencji nie został natomiast wymieniony podatek od spadków i darowizn, który jest wprawdzie podatkiem majątkowym, jednakże opodatkowaniu podlega nabycie majątku (jego powiększenie) w drodze spadku lub darowizny.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przepisy Konwencji zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie dotyczą podatku od spadków i darowizn, zatem zapłacenie w Wielkiej Brytanii określonej kwoty podatku od spadku zgodnie z prawem tam obowiązującym, nie zwalnia od uiszczenia należnego podatku według prawa polskiego.

Reasumując, należy stwierdzić, że w sytuacji opisanej we wniosku znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, bowiem Wnioskodawczyni nabywająca spadek z Wielkiej Brytanii posiada obywatelstwo polskie. Spadek z Wielkiej Brytanii podlega ogólnym zasadom opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn według reguł przedstawionych powyżej. Według prawa brytyjskiego – jak wskazała Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku – nabycie spadku następuje w momencie otrzymania przelewem ostatniej transzy środków pochodzących ze spadku. Tym samym, obowiązek podatkowy powstał w przedmiotowym przypadku z chwilą otrzymania przez Wnioskodawczynię całości masy spadkowej wraz z tytułem prawnym do spadku. Innymi słowy datą powstania obowiązku podatkowego w przypadku Wnioskodawczyni był dzień, w którym nastąpił wpływ na rachunek bankowy ostatniej transzy środków pieniężnych, tj. 23 maja 2019 r.

W terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawczyni była zobowiązana złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych. (…)

Rację ma natomiast Wnioskodawczyni twierdząc, że z tytułu nabycia spadku po wuju w odniesieniu do składników majątku położonych w Polsce powinna zapłacić podatek od spadków i darowizn.

Nabycie w spadku składników majątkowych położonych w Polsce również podlegać będzie opodatkowaniu według reguł przedstawionych powyżej, z tym jednak zastrzeżeniem, że obowiązek podatkowy – w myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – powstanie z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów