Krótkotrwały wynajem także z podatkiem dochodowym od nieruchomości

Przeczytaj także: Opodatkowanie nieruchomości komercyjnych w 2019

Treść ust. 1 ww. artykułu stanowi, że podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

• stanowi własność albo współwłasność podatnika,
• został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
• jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

- wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

W rezultacie, tylko jednoczesne spełnienie wszystkich powyższych przesłanek wobec środka trwałego wypełnia normę przywołanego przepisu stanowiącego podstawę do naliczenia podatku dochodowego od przychodów z budynków.

Jednocześnie w ogóle nie dochodzi do powstania przychodu, gdy ustalony na pierwszy dzień każdego miesiąca lub dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji, łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku (art. 24b ust. 7 ustawy o PDOP). Należy również zaznaczyć, że zgodnie z art. 24b ust. 9 ustawy o PDOP, podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10 mln PLN.

W treści art. 24b ust. 1 ustawy o PDOP wskazano, że podatek wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc, co wywołało u podatników wiele dylematów w kwestii zasadności naliczania i odprowadzania podatku od przychodów z budynków w przypadku najmu krótszego niż wskazany w przepisie okres.

Skutkiem tego, od początku roku do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynęło wiele wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych związanych z przedstawionym wyżej problemem.

I tak, np. w interpretacji z dnia 26 kwietnia 2019 roku (znak. 0111-KDIB1-2.4010.45.2019.1.MM) organ interpretacyjny stwierdził, że powierzchnia użytkowa budynku wynajmowana nawet na kilka godzin lub dni w danym miesiącu powinna zostać objęta podatkiem od przychodów z budynków. Swoje stanowisko uzasadniał tym, że gdyby wolą ustawodawcy było wyłączenie z opodatkowania najmu krótkoterminowego, dałby temu wyraz w odpowiednim przepisie, jak to uczynił chociażby w art. 24b ust. 2 czy też art. 24b ust. 7 ustawy o PDOP.

Również w przypadku interpretacji z dnia 13 maja 2019 roku (znak. 0114-KDIP2-1.4010.81.2019.1.JC), stanowisko świadczące o konieczności naliczenia podatku od przychodu z budynków organ uzasadnił m.in. tym, że czas na jaki zawarto umowę najmu jest we wskazanym kontekście pozbawiony znaczenia.

Podmioty, które posiadając odmienny pogląd w kwestii zagadnienia, będącego przedmiotem interpretacji wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w swoich wnioskach zarzucały ustawodawcy małą precyzyjność zastosowanego zwrotu „oddany do używania”. Przepisy nie precyzują bowiem czy przez wskazane używanie należy rozumieć każdorazowe udostępnienie budynku (również na okres krótszy od miesiąca). Mając na uwadze pogląd aktualnie głoszony przez organ interpretacyjny, kluczowe jest uwzględnienie w podstawie opodatkowania wartości oddanych do używania powierzchni, ustalanych na pierwszy dzień miesiąca. Taka wykładania organu zobowiązuje podatnika do zapłaty podatku od przychodów z budynków, pomimo, że przez większość dni w miesiącu mógłby on nie być oddany w używanie podmiotom trzecim.

Przykładowo, spółka A jest właścicielem nieruchomości o wartości 15 mln PLN i wynajmuje całą powierzchnię podmiotowi trzeciemu jedynie pierwszego dnia miesiąca. Podstawa opodatkowania będąca wartością początkową budynku, ustalona na pierwszy dzień miesiąca, pomniejszona o kwotę 10 mln PLN, wyniesie 5 mln PLN. Spółka B, będąca właścicielem innego budynku również o wartości 15 mln PLN wynajmuje całą jego powierzchnię podmiotowi trzeciemu przez wszystkie dni w miesiącu. Zgodnie z art. 24b ustawy o PDOP podstawę opodatkowania należy obliczyć w taki sam sposób jak w przypadku spółki A i wynosić ona będzie także 5 mln PLN. Mimo, iż nieruchomości obu spółek są wynajmowane na różne okresy, to kwota zobowiązania jest identyczna.

Z całą pewnością należy zadać pytanie czy argumentacja podatników posiadających odmienne, niż organ interpretacyjny, stanowisko w tej kwestii, jest faktycznie bezzasadna.