Czy każda umowa o pracę uprawnia do zwolnienia z podatku młodych?

Przeczytaj także: Młode osoby zostają zwolnione z opłacania podatku dochodowego

Zgodnie z obowiązującym od 01 sierpnia 2019 r. art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa o PIT), wolne od podatku dochodowego są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł.

Wspomniane zwolnienie obejmuje wymienione przychody uzyskane od dnia 01 sierpnia 2019 r. Dodatkowo w 2019 r. obowiązuje też przepis przejściowy, zgodnie z którym limit zwolnienia jest proporcjonalnie obniżony do kwoty 35.636,67 zł. Nadto zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy nowelizującej, przy obliczaniu zaliczek na podatek od dochodów uzyskanych w 2019 r., zwolnienia tego nie stosuje się, chyba że podatnik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie, że jego przychody uzyskane w okresie od 1 sierpnia do 31 grudnia br. z przytoczonych wyżej tytułów będą w całości zwolnione z podatku.

Mówiąc innymi słowy, młody pracownik, który chce, aby już teraz płatnik nie naliczał podatku od jego wynagrodzenia poprzez skorzystanie z opisanego zwolnienia, musi go o tym zawiadomić na piśmie. W przeciwnym razie zaliczka na podatek będzie liczona na starych zasadach i dopiero w rocznym PIT sam zainteresowany skorzysta ze zwolnienia i odpowiednio obniży przychód podlegający opodatkowaniu (co na ogół będzie skutkować powstaniem nadpłaty podatku, którą zwróci fiskus).

Poczynając natomiast od 2020 r., stosowanie zwolnienia będzie regułą, od której płatnik będzie mógł odstąpić jedynie na wniosek zainteresowanego pracownika (sytuacja będzie zatem wyglądać odwrotnie w stosunku do tej z roku bieżącego).

Przychody z pracy bez pośrednictwa płatnika

Ustawodawca wprost wskazuje źródła przychodów, które uprawniają młodych do zwolnienia z podatku. Są to: przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, a więc zawartych z przedsiębiorcami, właścicielem (posiadaczem) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działając w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością, przedsiębiorstwem w spadku – za wyjątkiem umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej czy umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich czy innych umów o podobnym charakterze.

W przypadku uzyskiwania powyższych przychodów w kraju, wypłacający wynagrodzenie (pracodawca/zleceniodawca) wstępuje w rolę płatnika, czyli to on oblicza, pobiera z tego wynagrodzenia oraz przekazuje do ZUS i fiskusa należne daniny. Płatnik taki jednak nie zawsze występuje.

W takich przypadkach to zatem nie płatnik a sam podatnik musi obliczyć i przekazać fiskusowi należną daninę. W dalszym ciągu są to jednak przychody z pracy bądź umów zlecenia zawieranych z przedsiębiorcami, a więc mieszczące się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT. Winny one w związku z tym być objęte powyższym zwolnieniem.

Wydaje się też, że przepis przejściowy na rok 2019 r. w sprawie uzależnienia stosowania zwolnienia już na etapie obliczania zaliczek na podatek od złożenia oświadczenia płatnikowi, tutaj nie ma zastosowania (płatnik bowiem nie występuje). Podatnicy tacy przy tym nie powinni być pozbawieni możliwości uwzględniania zwolnienia już przy liczeniu zaliczek.