Samochód osobowy we współwłasności: amortyzacja a limit kosztów firmy

Przeczytaj także: Amortyzacja samochodu osobowego po zmianach w 2019 r.

Przypomnijmy, w przypadku droższych samochodów osobowych ustawodawca nie pozwala na pełne rozliczenie kosztów z tytułu ich amortyzacji.

Mówiąc innymi słowy, z tytułu amortyzacji samochodu osobowego do kosztów podatkowych nie trafi więcej, aniżeli 150.000 zł (gdy nie jest to pojazd elektryczny), nawet gdy cena zakupu znacznie przekracza tę wartość. Dodajmy też, że wskazany wyżej limit kosztowy nie wzrośnie nawet przy sprzedaży pojazdu (pisaliśmy o tym m.in. w artykule Amortyzacja samochodu osobowego po zmianach w 2019 r.). To zmiana, która (podobnie jak nowy limit dla amortyzacji) weszła w życie z początkiem 2019 r.

Jak to jednak już podkreślono we wstępie, jeden samochód może mieć kilku współwłaścicieli zamiast jednego właściciela. Każdy z nich może przy tym ów pojazd wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej i zaliczyć do swoich środków trwałych.

W takiej sytuacji jednakże wartość początkową środka trwałego ustala się w sposób specyficzny.

Dla przykładu zatem, jeżeli wartość początkowa samochodu wynosiłaby 250.000 zł i ma on dwóch współwłaścicieli (każdy po 50% udziałów własności), ci będą mogli uznać ten pojazd za swój środek trwały (w swoich odrębnych działalnościach) ustalając jego wartość początkową na poziomie 125.000 zł każdy.

I tutaj pojawia się wątpliwość interpretacyjna. Mianowicie czy limit odpisów amortyzacyjnych (w wysokości 150.000 zł dla samochodów osobowych, a 225.000 zł gdy te są elektryczne) należy odnosić do wartości początkowej samochodu czy też do wartości początkowej pojazdu przypadającej na poszczególnych współwłaścicieli – zgodnie z ich udziałem we własności? Na przedstawionym wyżej przykładzie bowiem widać, że wariant pierwszy oznacza ograniczenie w zaliczaniu do kosztów odpisów amortyzacyjnych, zaś w wariancie drugim ów ograniczenie nie wystąpi.

Które rozwiązanie zatem stosować? Niestety organy podatkowe zapewne będą preferować pierwsze z przedstawionych, co pośrednio można wyczytać z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Regulacja ta mówi bowiem o wartości samochodu, a nie wartości samochodu w części przypadającej na danego współwłaściciela (czyli przyjętej przez niego wartości początkowej).

W naszym przykładzie zatem współwłaściciele winni pamiętać, że nie tylko wartość początkowa, ale i ustawowy limit kosztów z tytułu amortyzacji również będzie rozdzielony pomiędzy nich zgodnie z posiadanym udziałem. Tym samym każdy z nich ustali wartość początkową samochodu osobowego na poziomie 125.000 zł, niemniej rozliczana w kosztach amortyzacja zostanie ograniczona do kwoty 75.000 zł (gdy pojazd nie jest samochodem elektrycznym).