Ulga prorodzinna (na dzieci) w PIT za 2018 r.

Przeczytaj także: Podatek liniowy: nawet zawieszona firma wyłącza preferencyjne opodatkowanie

Kwota wolna w górę ale nie dochody dzieci

Przypomnijmy, że od 2018 r. kwota wolna od podatku dla najmniej zarabiających to aż 8 000 zł. Mimo to, aby dziecko pełnoletnie uczące się uprawniało rodziców do odliczenia, nie może zarobić w ciągu roku więcej nić 3.091 zł.

Niepełne prawo do ulgi

Aby w pełni odliczyć kwotę ulgi na dzieci, rodzic musi wychowywać dane dziecko (uprawniające do ulgi) przez cały rok. Jak w praktyce jednak te okresy liczyć?

Otóż w stosunku do dzieci małoletnich prawo do ulgi prorodzinnej przysługuje za okres wykonywania władzy rodzicielskiej, pełnienia funkcji opiekuna prawnego lub sprawowania opieki nad dzieckiem jako rodziny zastępczej. Jeżeli zaś chodzi o dzieci pełnoletnie, z ulgi można skorzystać za miesiące, w których podatnik wykonywał ciążący na nim obowiązek alimentacyjny lub sprawował funkcję rodziny zastępczej. Ulgę liczy się tutaj za poszczególne miesiące, w których spełnione były powyższe warunki.

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę ulgi mogą oni odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez siebie ustalonej (i to zarówno, gdy rozliczają się wspólnie jak i osobno).

Jeżeli dziecko urodziło się w trackie roku, prawo do ulgi na nie podatnicy nabywają poczynając od miesiąca urodzenia (włącznie). Jeżeli zatem przykładowo dziecko urodziło się w marcu (nie jest tutaj istotny konkretny dzień), prawo do ulgi będzie przysługiwać za 10 miesięcy, a więc okres marzec-grudzień roku podatkowego.

W przypadku pełnoletnich dzieci pełnosprawnych, ulga przysługuje do ukończenia 25. roku życia, o ile dziecko się nadal uczy. Jeżeli dziecko pełnoletnie w trakcie roku skończy jedną szkołę lub studia, nie odbiera mu to statusu osoby uczącej się z chwilą otrzymania świadectwa (czy złożenia egzaminu dyplomowego), o ile dalej będzie ono w trakcie roku naukę kontynuować.

Podatnik nie ma natomiast prawa do skorzystania z ulgi poczynając od miesiąca, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.

Jeżeli w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana była władza rodzicielska, pełniona funkcja opiekuna prawnego lub sprawowana opieka poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej przez kilku podatników, każdemu z nich przysługuje za taki miesiąc prawo do ulgi w wysokości 1/30 miesięcznej kwoty ulgi za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Odliczyć można więcej niż jest podatku

Wartość ulg podatkowych na ogół nie może być wyższa niż kwota obliczonego podatku. W rezultacie przy niskich dochodach pełne rozliczenie danej ulgi często nie jest możliwe, a część nieodliczona po prostu przepada.

Wyjątkiem jest ulga prorodzinna, która przy nawet niewielkich kwotach podatku pozwala na spory zwrot ze „skarbówki”. Tutaj bowiem, jeżeli kwota przysługującego odliczenia będzie wyższa od kwoty odliczonej z tytułu korzystania z ulgi (czyli kwoty podatku) wykazanej w zeznaniu rocznym, podatnikowi będzie przysługiwać do zwrotu dodatkowa kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym.
Mówiąc zatem w uproszczeniu, obok wartości ulgi liczonej do wysokości podatku, fiskus podatnikowi zwróci także pozostałą jej część, a więc tę, która przewyższa wartość wyliczonego podatku.

Niemniej i tutaj górny limit odliczenia został przez ustawodawcę wskazany. Taki dodatkowy zwrot z tytułu ulgi na dzieci nie może przekroczyć sumy kwoty składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, podlegających odliczeniu.

Dokumentowanie ulgi

Ulgę na dzieci wykazuje się w załączniku do zeznania oznaczonym symbolem PIT/O. Tutaj oprócz kwoty ulgi, należy wskazać także liczbę dzieci, w stosunku do których z ulgi się korzysta, ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona i nazwiska oraz daty urodzenia.

Dodatkowo na wezwanie urzędu skarbowego czy urzędu kontroli skarbowej, podatnik musi także przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia w tym w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Dokumentów tych nie przekazuje się łącznie z zeznaniem podatkowym Dokumenty te przekazać należy wyłącznie na żądanie organu kontrolującego.