Biuro projektowe ze zwolnieniem podmiotowym z VAT

Przeczytaj także: Rezygnacja z kasy fiskalnej w biurze rachunkowym możliwa

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca prowadzi firmę - biuro projektów urbanistycznych (PKWiU 71.11.31.0, 71.11.32.0, 71.11.33.0) zarejestrowaną od 11 grudnia 2014 r., zawieszoną dnia 31 grudnia 2014 r. i wznowioną dnia 11 sierpnia 2015 r. W czasie swojego istnienia firma wnioskodawcy świadczy wyłącznie usługi związane z projektami urbanistycznymi. Nie ma w śród nich usług doradczych. Od 17 sierpnia 2015 r. wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Dotychczasowe obroty wnioskodawcy nie przekraczały rocznie 150 000 zł, zaś w 2017 r. nie przekroczą 200 000 zł. Dlatego też zainteresowany zamierza skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT i to już od 1 października 2017 r. Zadał pytanie, czy uprawnienie takie mu przysługuje? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko?

„(...) Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Kliknij, aby powiekszyć

fot. yossarian6 - Fotolia.com

Projektant urbanista nie musi płacić VAT

Firma projektowa, która nie świadczy usług doradczych, a jedynie tworzy projekty, nie musi rozliczać podatku VAT. Jeżeli jest ona czynnym podatnikiem VAT, może skorzystać ze zwolnienia od tego podatku. Po odpowiednim czasie do zwolnienia można powrócić od razu, a nie od kolejnego roku.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podatkowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
a. transakcji związanych z nieruchomościami,
b. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
c. usług ubezpieczeniowych
– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:
a. prawnicze,
b. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
c. jubilerskie;

Należy stwierdzić, że ze zwolnienia podatkowego na podstawie powołanego powyżej art. 113 ust. 1 ustawy nie korzystają m.in. usługi w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „doradztwo”. W potocznym rozumieniu termin ten obejmuje szereg usług doradczych, np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne i inne.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN (Warszawa 1994), „doradzać” znaczy: udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Odwołując się do wykładni językowej przedstawionej w Słowniku Języka Polskiego PWN „doradca” to „ten, kto udziela porad”. Natomiast, w myśl wskazanego Słownika Języka Polskiego PWN, „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.(...)

Analiza treści wniosku oraz cytowanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie wykonywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie czynności w zakresie opisanym we wniosku i czynności te nie będą obejmować usług w zakresie doradztwa, to Wnioskodawca będzie miał prawo skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w trakcie roku podatkowego kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT lub gdy Wnioskodawca zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113. ust. 13 ustawy VAT. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów