Zwrot pieniędzy uprawnia do korekty zeznania podatkowego

Przeczytaj także: Zatrzymanie zadatku na sprzedaż nieruchomości w podatku dochodowym

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną sprzedaży swoich udziałów w nieruchomości, tytułem której otrzymała na poczet ceny kwotę 50.000 zł. Umowa przedwstępna została zawarta w 2009 r. - w tym samym roku miała też zostać sporządzona umowa przyrzeczona. Do zawarcia umowy sprzedaży jednak nie doszło, zaś zainteresowana zatrzymała zaliczkę wpłaconą przez nabywcę.

W 2015 r. urząd skarbowy nakazał zapłacić wnioskodawczyni podatek od otrzymanej kwoty. W związku z powyższym wnioskodawczyni złożyła korektę zeznania podatkowego za rok 2009, w której wykazała w innych źródłach przychodu kwotę 50.000 zł. Obliczony z tego tytułu podatek został jej, w drodze decyzji, rozłożony na raty.

Następnie w 2016 r. zainteresowana zwróciła tę kwotę nabywcy (na podstawie wyroku sądu). Wnioskodawczyni zadała pytanie, czy w takim przypadku może ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku za 2009 r.? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) – zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. serq - Fotolia.com

Jak rozliczyć w PIT zwrot pieniędzy

Podatnik, który dokonał zwrotu pieniędzy uprzednio rozpoznanych jako przychód i od których zapłacono podatek, może skorygować swoje rozliczenie, o ile podatek się jeszcze nie przedawnił.

Stosownie natomiast do art. 6 ww. ustawy – podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

W myśl art. 51 § 1 ww. ustawy – zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Natomiast pojęcie nadpłaty zostało określone w art. 72 § 1 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem – za nadpłatę uważa się kwotę:
1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Z powyższego przepisu wynika, że nadpłatą jest kwota nadpłaconego i nienależnie zapłaconego podatku. Podatek zapłacony nienależnie to kwota uiszczona przez podatnika w sytuacji, gdy nie było ustawowego obowiązku jej zapłacenia albo obowiązek ten istniał, ale wygasł.

Zgodnie z art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej – prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku.

W myśl natomiast art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej – zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Z ww. przepisu wynika zatem, że co do zasady zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Oznacza to, że po upływie ww. terminu przedawnienia, podatnik nie może domagać się zwrotu nadpłaty.

W ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności, które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia. W myśl art. 70 § 2 Ordynacji podatkowej – bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:
1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.

Zgodnie z ww. art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej – organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:
1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2. odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek;
3. umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Natomiast zgodnie z art. 49 § 1 ww. ustawy – w razie wydania decyzji na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub pkt 2 nowym terminem płatności jest dzień, w którym, zgodnie z decyzją, powinna nastąpić zapłata odroczonego podatku lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę albo poszczególnych rat, na jakie został rozłożony podatek lub zaległość podatkowa wraz z odsetkami za zwłokę. (...)

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy Ordynacji podatkowej należy stwierdzić, że w przypadku Wnioskodawczyni nie upłynął jeszcze termin przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Wnioskodawczyni należny podatek z tytułu uzyskania w 2009 r. przychodu z innych źródeł była zobowiązana wpłacić do 30 kwietnia 2010 r., czego nie uczyniła w związku z czym powstała zaległość podatkowa. Natomiast decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z 15 września 2015 r. zaległość ta została rozłożona na raty z ostatnią ratą płatną do 16 sierpnia 2017 r.

Zatem pierwotny termin przedawnienia zobowiązania podatkowego upłynąłby z końcem 2015 r., jednakże z uwagi na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego bieg terminu przedawnienia uległ zawieszeniu na okres od 15 września 2015 r. do 16 sierpnia 2017 r.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej – jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Prawo do złożenia korekty istnieje, dopóki zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Reasumując, Wnioskodawczyni może złożyć korektę zeznania podatkowego PIT-36 za 2009 r. i ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku, ponieważ ze względu na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego, której skutkiem było zawieszenie biegu terminu przedawnienia, zobowiązanie podatkowe jeszcze nie uległo przedawnieniu.(...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów