Zapłacone odsetki w kosztach podatkowych od cudzego kredytu?

Przeczytaj także: Odsetki od kredytu w koszty podatkowe nie zawsze w dacie zapłaty

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Ojciec wnioskodawcy prowadzi hotel, budowę którego sfinansował z udzielonego mu kredytu bankowego. Wnioskodawca również prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług hotelarskich.

Wnioskodawca przystąpił w 2010 r. do długu ojca z tytułu zaciągniętego kredytu inwestycyjnego, stając się jednocześnie stroną umowy kredytowej.

Następnie, aktem notarialnym z dnia 31 marca 2016 r. ojciec przekazał wnioskodawcy w formie darowizny całe posiadane przedsiębiorstwo. Tego samego dnia, na podstawie zawartego aneksu bank wyraził zgodę na przejęcie długu kredytowego wyłącznie przez wnioskodawcę oraz zwolnienie z długu jego ojca. W związku z powyższym stał się od tego dnia jedynym kredytobiorcą.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy w takim przypadku może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu zapłacone odsetki od omawianego kredytu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Magdziak Marcin - Fotolia.com

Czy spłata cudzego kredytu jest kosztem uzyskania przychodu firmy?

Może nim być, pod warunkiem, że przedsiębiorca przejął nie tylko kredyt, ale i też środki majątkowe, na które ten został zaciągnięty, zaś te służą jego firmie.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Tak więc, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy,
• został właściwie udokumentowany.

Należy również zauważyć, że w myśl regulacji art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) i pkt 32 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) oraz naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Tym samym odsetki od pożyczek (kredytów) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich kapitalizacji lub faktycznej zapłaty.

Według art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Jednocześnie na mocy art. 22g ust. 4 ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.(...)

Mając na uwadze powyższe – jeżeli przedmiotem darowizny był w istocie kompletny środek trwały, tj. jak podano we wniosku zrealizowana inwestycja polegająca na budowie hotelu oraz odsetki od kredytu przed dokonaniem darowizny zapłacone zostały przez ojca Wnioskodawcy i powiększyły wartość początkową tego środka trwałego – w świetle zanalizowanych wyżej przepisów należy uznać, że Wnioskodawca, po przejęciu długu i otrzymaniu w darowiźnie przedsiębiorstwa, może zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów zapłacone przez niego – po otrzymaniu darowizny – odsetki od wskazanego we wniosku kredytu.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że po dokonaniu darowizny ww. hotel stał się składnikiem majątku służącym generowaniu przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W związku z tym odsetki stanowiące koszt kredytu udzielonego na wybudowanie tego hotelu mają – w świetle art. 22 ust. 1 ustawy – związek z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę.

Powyższe dotyczy jednak wyłącznie odsetek zapłaconych przez Wnioskodawcę po przejęciu długu oraz przedmiotu darowizny. Nawet gdyby to Wnioskodawca, jako dłużnik solidarny, ponosił finansowy ciężar odsetek od kredytu nie będąc jeszcze właścicielem budowanego hotelu, nie będzie mógł zaliczyć ww. odsetek do kosztów uzyskania przychodów. W momencie bowiem zapłaty ww. odsetek nie miały one związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę.(...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów