Wynajem powierzchni reklamowej to nie usługa najmu w podatku VAT

Przeczytaj także: Oszustwa podatkowe nie pozbawiają prawa do korygowania VAT

Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje, co do zasady, z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Powyższa zasada modyfikowana jest przez przepisy szczególne, do których zalicza się m.in. art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzecie ustawy o podatku od towarów i usług (zwaną dalej ustawą o VAT). W świetle tego przepisu w odniesieniu do świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu i usług o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Przykład
Spółka XYZ prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług hotelarskich oraz restauracyjnych. Spółka rozważa zawarcie umowy najmu powierzchni reklamowej obejmującej część elewacji jednego z hoteli, który znajduje się w centrum miasta. Spółka ma wątpliwość jak zakwalifikować ww. świadczenie, czy będzie to usługa najmu, czy też usługa reklamowa.

Wydaje się, że usługę najmu powierzchni reklamowej można by w pewnych sytuacjach traktować jako usługę podobną do usługi najmu.

W ramach umowy najmu powierzchni reklamowej jakaś część rzeczy (może to być np. część powierzchni ściany zewnętrznej budynku) udostępniana jest na rzecz nabywcy usługi, uprawniony jest on do umieszczenia na tej części swojej reklamy. Jednocześnie można mieć jednak wątpliwość czy w ramach tej umowy nabywca usługi uprawniony jest do używania rzeczy.

Odpowiednia kwalifikacja tej usługi wymaga odwołania do istoty samego świadczenia. Przy najmie powierzchni reklamowej mniej istotne wydaje się być samo używanie, czy też korzystanie z rzeczy. Udostępnione miejsce służyć ma wyłącznie realizacji celu reklamowego. Przedmiotem świadczenia jest nie tyle samo miejsce, na którym umieszczona zostanie reklama (tj. najem płotu, czy też ściany budynku), ile środek, którego wykorzystanie pozwala na dotarcie do określonej grupy odbiorców (ze względu na jego lokalizację).

Możliwość zakwalifikowania tego rodzaju świadczenia jako usługi reklamowej wynika również z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z 17.11.1993 r. w sprawach C-68/92 i C-73/92 Trybunał stwierdził, że usługa reklamowa jest czynnością związaną z rozpowszechnianiem informacji o istnieniu firmy oraz oferowanych przez nią towarów lub usług celem zwiększenia sprzedaży. Ponadto, dla uznania usługi reklamowej nie jest konieczne jej wykonywanie przez podmiot zajmujący się reklamą (np. agencję reklamową). Wydaje się, że tak szerokie ujęcie usług reklamowych proponowane przez Trybunał pozwala na zakwalifikowanie najmu powierzchni reklamowej jako tego rodzaju usługi.

Konsekwencją takiej kwalifikacji będzie sposób określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, którym będzie zasadniczo chwila wykonania usługi.

Często zdarza się, że strony ustalają, iż usługa najmu powierzchni reklamowej rozliczana będzie w okresach rozliczeniowych. W takim wypadku obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z brzmieniem art. 19a ust. 3 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Jeżeli strony ustalą więc miesięczne okresy rozliczeniowe to obowiązek podatkowy z tytułu wyświadczonej usługi reklamowej (wynajmu powierzchni reklamowej) powstawał będzie z upływem każdego miesiąca.

Stanowisko powyższe zajmują również organy podatkowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20.05.2014 r., znak: IPPP3/443-190/14-2/KC stwierdził, że „udostępnienie ściany budynku pod montaż siatki winylowej z nadrukiem reklamowym nie można utożsamiać z klasycznym wynajmem nieruchomości. Istotą tego świadczenia jest umożliwienie drugiej stronie, tj. pośrednikowi działającemu na rzecz reklamodawcy, przekazywania określonych informacji dotyczących towarów i usług w celu nakłonienia odbiorców reklamy do ich nabycia. Nie następuje tu klasyczne wydanie rzeczy w celu posiadania czy korzystania z powierzchni elewacji, jak również nie ma mowy o pobieraniu pożytków w znaczeniu cywilistycznym z tego tytułu (...) skoro usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą stanowiły usługi reklamy i nie będą usługami najmu, tym samym, obowiązek podatkowy nie będzie powstawał dla świadczonych usług na zasadach szczególnych w oparciu o art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy jak dla najmu, lecz na zasadach ogólnych, określonych w art. 19a ust. 1 w powiązaniu z art. 19a ust. 3 ustawy”.