Zapłata podatku tylko z konta firmowego

Przeczytaj także: Zapłata podatków przez rodzinę podatnika od 2016 r.

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca rozważa zawarcie ze spółką doradczą umowy o świadczenie usług kadrowo-płacowych. W wyniku jej zawarcia spółka ta przejęłaby obowiązki w sporządzaniu list płac, deklaracji do ZUS oraz ich wysyłki, naliczania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń, sporządzania informacji PIT-11, PIT-40, PIT-8C, IFT, sporządzaniu rocznych sprawozdaniach o wynagrodzeniach jak i dokumentów do ZUS.

Nadto spółka doradcza przejęłaby także realizację przelewów z tytułu składek ZUS czy zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i samych wynagrodzeń dla pracowników z własnego konta bankowego, zasilanego przed dokonaniem takich przelewów przez wnioskodawcę w ustalonych przez strony terminach.

Z takiego konta bankowego byłyby realizowane przelewy składek ZUS, zaliczek na podatek dochodowy oraz wynagrodzeń. Przekazywane do wskazanych instytucji kwoty będą co do zasady przekraczały limit 1 000 zł.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy w takim przypadku zapłata zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych będących jego pracownikami lub zleceniobiorcami przez usługodawcę (spółkę doradczą) działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela) spowoduje wygaśnięcie zobowiązania wnioskodawcy jako płatnika? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z treścią art. 4 ustawy Ordynacja podatkowa, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. whitelook - Fotolia.com

Zapłata podatku tylko z konta firmowego

Umowa cywilnoprawna nie może modyfikować obowiązków płatnika, czyli obliczania, pobierania i wpłacania podatku organowi podatkowemu. Zapłata takiego podatku musi nastąpić z rachunku płatnika a nie zewnętrznej firmy, która działałaby tutaj w charakterze posłańca.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Natomiast podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej (art. 6 cyt. ustawy).

Z powołanych powyżej definicji wynika, że zobowiązanym do zapłaty podatku jest podatnik. Istnieją jednak sytuacje, gdy zapłata podatku następuje za pośrednictwem płatnika.

Art. 8 powołanej ustawy stanowi, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych zastosowanie znajdzie przepis art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Art. 42 ust. 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. (....)

W myśl art. 59 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej – zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta.