Przychód pracownika: ryczałt samochodowy bez kosztów paliwa

Przeczytaj także: Wydatki na paliwo do służbowego samochodu w ryczałcie pracownika

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Pracownikom spółki w celu wykonywania zadań służbowych są powierzane samochody na zasadach określonych w regulaminie korzystania z osobowych samochodów służbowych.
Zasadniczo pracownicy mają możliwość korzystania z samochodów w celach służbowych, ale na warunkach określonych w Regulaminie mogą używać ich również w celach prywatnych. Pracownik, który korzysta z możliwości używania powierzonego mu samochodu w celach prywatnych, ponosi odpowiedzialność cywilną z tego tytułu na warunkach określonych w zawartej ze Spółką Umowie oraz w przepisach prawa cywilnego.

Prywatnie pojazdy te mogą być wykorzystane do przejazdów w celu załatwienia pozasłużbowych spraw, w tym także w dniach wolnych od pracy, czy zwolnień chorobowych, jak i odbycia okolicznościowych przejazdów dla użytku prywatnego w czasie urlopu.

Pracownicy odbywający podróże samochodami służbowymi są upoważnieni i zobowiązani do dokonywania w imieniu spółki zakupu paliwa czy oleju napędowego wyłącznie w formie bezgotówkowej, na podstawie wydanych im elektronicznych kart ważnych na wybranych stacjach benzynowych.

Prawo do prywatnego użytku samochodów jest traktowane jako dodatkowy składnik wynagrodzenia pracownika, a tym samym przychód z tytułu stosunku pracy. Przychód taki jest naliczany w wartości ryczałtowej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka nadmienia przy tym, że nie jest ustalony miesięczny limit kilometrów, który pracownik może przejechać samochodem prywatnie. Pracownicy są obowiązani do sporządzania za każdy miesiąc informacji o przebiegu samochodu, w której wykazywana jest łączna ilość kilometrów przejechanych do celów służbowych, łączna ilość kilometrów przejechanych do celów prywatnych na terytorium Polski oraz łączna ilość kilometrów przejechanych do celów prywatnych poza terytorium Polski. Spółka pokrywa koszty zakupu paliwa zużytego w związku z prywatnym korzystaniem samochodu na terenie Polski. Nie płaci natomiast za paliwo podczas podróży zagranicznych odbywanych przez pracowników prywatnie.

Zainteresowana zadała pytanie, czy jako płatnik, obliczając wysokość zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych wynagrodzeń, powinna doliczać do przychodów pracowników wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych (ryczałtu), o którym mowa w art. 12 ust. 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez powiększania go o wartość wydatków na paliwo zużyte na jazdy prywatne? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Według art. 32 ust. 1 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:
1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.