Czy przeznaczony do sprzedaży środek trwały podlega amortyzacji?

Przeczytaj także: Stawka amortyzacji budynku na cudzym gruncie

Jak stanowi art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o CIT), odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy wskazać, że samo przeznaczenie środka trwałego do sprzedaży nie może być utożsamiane z pojęciem zbycia czy likwidacji, o którym stanowi art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.


W przypadku przeznaczenia środka trwałego do sprzedaży należy jednak uwzględnić wszystkie okoliczności stanu faktycznego mające wpływ na powyższą kwalifikację, a przede wszystkim, czy wyłączenie składnika majątku z używania (przeznaczenie do sprzedaży) ma charakter trwały (definitywny).

W tym zakresie należy uwzględnić, czy podjęta decyzja o przeznaczeniu środka trwałego do sprzedaży jest konsekwencją trwałego nieużywania przez podatnika składnika majątku czy może brana jest pod uwagę inna ewentualność np. wznowienie jego wykorzystywania w działalności gospodarczej bądź jego wynajem.