Znak towarowy amortyzujemy jako wartość niematerialną i prawną

Przeczytaj także: Znaki towarowe czyli amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka z o.o. zajmuje się budownictwem inżynieryjnym mostowym. Jeden z jej wspólników (prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą) zamierza jej sprzedać znak towarowy, zarejestrowany w Urzędzie Patentowym.

Podstawą do udostępnienia znaku spółce będzie umowa sprzedaży znaku towarowego, za który zapłaci ona wspólnikowi. Zadano pytanie, czy spółka będzie mogła amortyzować nabyty od wspólnika prowadzącego własną firmę znak towary, a jeśli tak to na jakich zasadach? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. kunertus - Fotolia.com

Znak towarowy amortyzujemy jako wartość niematerialną i prawną

Dla spółki, która kupiła od wspólnika prawo ochronne do znaku towarowego, zgłoszonego w urzędzie patentowym, stanowi on wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Przydatne narzędzia:
Kalkulator amortyzacji środków trwałych

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie których rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie, jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. Jednocześnie muszą być spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawa takie muszą nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres ich używania winien być dłuższy niż rok.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej). Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy).

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia, uważa się cenę ich nabycia. Natomiast ust. 3 tego artykułu stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany (m.in. z uwagi na sposób ich nabycia) i określony został w cyt. powyżej art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ust. 1 pkt 1 i ust. 3 tego przepisu, wartością początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w razie nabycia na podstawie umowy sprzedaży, jest cena nabycia, czyli kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem wartości niematerialnych i prawnych, poniesione do dnia przekazania do używania.

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że jeden ze Wspólników zamierza sprzedać Spółce prawo ochronne do znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym, który posiada w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne oraz opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, że Wnioskodawca będzie miał prawo do amortyzacji nabytego odpłatnie od Wspólnika prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą prawa ochronnego do znaku towarowego i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego znaku pod warunkiem spełnienia warunków definicji wartości niematerialnej i prawnej określonej w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. W konsekwencji skoro Wnioskodawca nabędzie znak towarowy na podstawie umowy sprzedaży, to jego wartość początkową będzie stanowić cena nabycia wyrażona w umowie sprzedaży. Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca będzie mógł dokonywać w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości początkowej zakupionego znaku towarowego.(...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów