Ulga rehabilitacyjna: pobyt w sanatorium i opłata klimatyczna

Przeczytaj także: Ulga na tablet w rocznym zeznaniu podatkowym?

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawczyni - osoba niepełnosprawna - w 2012 r. korzystała z pobytu leczniczego w sanatorium. Koszt tego pobytu wynosił 1 350 zł. W związku z tym pobytem była ona jednakże obowiązana także do poniesienia opłaty uzdrowiskowej, wskutek czego łączny koszt turnusu wyniósł 1 410 zł, na co zainteresowana posiada fakturę, którą w całości uregulowała z własnych środków (te nie zostały jej zwrócone w żaden sposób).

Wnioskodawczyni zadała pytanie, którą wartość może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. LaCozza - Fotolia.com

Sanatorium

W ramach ulgi rehabilitacyjnej osoba niepełnosprawna może odliczyć poniesioną odpłatność za pobyt leczniczy w sanatorium. Ulgą nie jest jednak objęta opłata uzdrowiskowa, mimo że jej poniesienie jest tutaj niezbędne w celu pobytu w sanatorium.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Za wydatki, o których mowa w ww. ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo -leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (art. 26 ust. 7a pkt 6 cyt. ustawy).

Z kolei art. 26 ust. 7b stanowi, iż wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast w art. 26 ust. 7f ww. ustawy, wskazano, iż ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a. całkowitą niezdolność do pracy albo
b. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Podkreślić przy tym należy, iż każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. (...)

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny w oparciu o przytoczone wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia od dochodu, w zeznaniu podatkowym za 2012 r. kwotę stanowiącą opłatę za pobyt leczniczy w sanatorium.

Równocześnie podkreślenia wymaga fakt, że rozpatrywana ulga jest odliczeniem wyłącznie od dochodu.

Ponadto należy stwierdzić, iż wskazana przez Zainteresowaną kwota opłaty uzdrowiskowej nie podlega odliczeniu od dochodu w zeznaniu podatkowym za 2012 r., bowiem nie została ona wymieniona w katalogu odliczeń zaliczanych do wydatków na cele rehabilitacyjne. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów