Miejsce reklamowe w programie komputerowym także na ryczałcie

Przeczytaj także: Reklama w Internecie na ryczałcie ewidencjonowanym

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca stworzył po godzinach pracy aplikację mobilną o charakterze użytkowym dla telefonów komórkowych oraz tabletów. Dystrybucją tego programu komputerowego zajęła się zagraniczna firma (ze Stanów Zjednoczonych) poprzez jej sklep internetowy, która pobiera prowizję od sprzedanych licencji.

W stworzonej aplikacji wnioskodawca udostępnił powyższej firmie zagranicznej powierzchnię, która jest przez nią używana do wyświetlania reklam internetowych przekazywanych przez jej reklamodawców, za co podmiot zagraniczny raz w miesiącu wypłaca na rachunek bankowy zainteresowanego opłatę za korzystanie z powierzchni reklamowej.

Udostępnianie powierzchni ekranowej polega na umieszczeniu w programie wnioskodawcy kodu komputerowego otrzymanego od podmiotu zagranicznego, który pozwala temu ostatniemu kontrolować część powierzchni ekranowej i wyświetlać tam reklamy. Poza umieszczeniem tego kodu wnioskodawca nie robi nic więcej. Podmiot zagraniczny wyświetla reklamy i oblicza ilość ich kliknięć przez użytkowników, na podstawie których ustalana jest wartość wynagrodzenia przekazywanego wnioskodawcy.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy przychody te może opodatkować ryczałtem ewidencjonowanym? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 i 9 powołanej ustawy, źródłami przychodów są odpowiednio:
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),
• inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Umowa najmu oraz umowa dzierżawy są umowami nazwanymi, uregulowanymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).