Sprzedaż VAT marża: właściciel samochodu musi być znany

Przeczytaj także: Sprzedaż VAT marża czyli towary używane w JPK_VAT z deklaracją

Sprawa tyczyła się podatniczki handlującej samochodami używanymi, których znaczna część była sprowadzana z Niemiec. Zgodnie z dokumentami zakupu sprzedawcami części pojazdów byli przedsiębiorcy, którzy dokonywali ich sprzedaży na zasadzie marży (na dokumentach zakupu była odpowiednia adnotacja o zastosowaniu tej procedury).

Okazało się jednak, że sprzedawców tych nie można było znaleźć (co ustalono na podstawie informacji uzyskanej z administracji niemieckiej). Skarżąca nie wiedziała od kogo kupuje samochody, gdyż nie widziała żadnych dokumentów dotyczących podmiotów je sprzedających. Nie potrafiła podać danych osób, które działały w imieniu tych podmiotów, jak też nie pamiętała, kto się podpisywał na umowach zakupu.


Skarżąca z takim podejściem się nie zgodziła i sprawa trafiła do sądu. Ten w obydwu instancjach jednakże zgodził się z fiskusem.

WSA wskazał, że skoro skarżąca oprócz dokumentów w postaci karty pojazdu, dowodu rejestracyjnego z potwierdzeniem wymeldowania pojazdów i potwierdzeniem zdania tablic rejestracyjnych przedstawiła także umowy kupna/sprzedaży, na których to jako kontrahenta wskazano firmę i zamieszczono adnotację "płatnik VAT-marża (USTG § 25A)", należało uznać, że sprzedawca jest firmą mającą status podatnika podatku od wartości dodanej, w konsekwencji czego sprzedaż samochodu w procedurze marży jest możliwa przy zachowaniu warunków wynikających z art.120 ust.4 i ust.10 pkt.5 ustawy o VAT.

Niemniej zdaniem WSA z uwagi na to, że adnotację na umowach "płatnik VAT-marża (USTG § 25A)" zamieszczała nie ta firma, a przesłuchany w trakcie postępowania świadek - mąż skarżącej, który przyznał się do tego postępowania z uwagi na to, aby sprzedaż pojazdów mogła być dokonana w procedurze marży jak też to, że władze niemieckie wskazały, że podawany jako sprzedawca podmiot nie istnieje, a nawet nie istnieje ulica, którą wskazano w umowie jako adres tego podmiotu, brak jest podstaw do tego, aby sprzedawcami tych samochodów były firmy widniejące na zawartych umowach bądź osoby fizyczne.
Dlatego skarżąca nie mogła zastosować sprzedaży tych samochodów w procedurze marży.

W podobnym tonie wypowiedział się NSA. Podkreślił on, iż podatnik (sprzedawca) w celu zastosowania procedury marży ma obowiązek wykazać, że zakup nastąpił od odpowiednich podmiotów wymienionych w regulacjach krajowych. Wynika to bowiem z faktu, że towary opodatkowane w systemie VAT marża nie mogły być, w momencie zakupu, opodatkowane podatkiem liczonym od obrotu, co rodziło by ryzyko w postaci powstania prawa do odliczenia w związku ich nabyciem, potrącanym de facto od podatku liczonego wyłącznie od wartości dodanej (od marży).

NSA dodał przy tym, że skarżąca w momencie składania wniosków VAT-24 nie dysponowała dokumentami jednoznacznie potwierdzającymi, że w przypadku zakupionych pojazdów nie zachodziło wewnątrzwspólnotowe nabycie. Dopiero dodatkowe dopiski na umowach dokonywane przez męża skarżącej miały uwiarygodnić ten fakt.