Dzieci z różnych związków komplikują ulgę prorodzinną
2015-11-23 13:21
Przeczytaj także: Rozliczenie roczne gdy etat, podatek liniowy i małoletnie dziecko
Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego małoletniego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska (pełna bądź ograniczona), i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego łącznego limitu, ulgi na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.
Taką samą zasadę należy przyjąć w przypadku utrzymywania pełnoletniego dziecka w związku z wykonywaniem ciążącego obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
Omawiana ulga przysługuje w ściśle określonych warunkach. Podstawowym warunkiem jest stosunek prawny łączący dziecko i osobę, która chce skorzystać z ulgi. Osoba taka może skorzystać z ulgi na dane dziecko, jeżeli:
• wykonywała w stosunku do tego dziecka władzę rodzicielską, lub
• pełniła funkcję jego opiekuna prawnego, lub
• sprawowała opiekę nad nim pełniąc funkcję rodziny zastępczej lub
• utrzymywała to dziecko – jeżeli jest ono pełnoletnie – w ramach wykonywania obowiązku alimentacyjnego lub sprawowania funkcji rodziny zastępczej.
Zatem do skorzystania z omawianej ulgi nie wystarczy aby dziecko przebywało w danym gospodarstwie domowym. Ważnym jest jaką funkcję osoba pragnąca skorzystać z ulgi pełni wobec danego dziecka. (...)
Jak już wyżej wskazano istotnym dla określenia czy ulga przysługuje (i w jakiej wysokości) jest stosunek prawny jaki łączy podatnika z danym dzieckiem oraz liczba dzieci, na które danemu podatnikowi ulga przysługuje.
Z wniosku nie wynika by Wnioskodawczyni w stosunku do pełnoletnich dzieci obecnego męża z pierwszego małżeństwa pełniła funkcję rodziny zastępczej lub też wykonywała ciążący na niej obowiązek alimentacyjny (art. 27f ust. 6 ustawy podatkowej). Zatem Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską tylko w stosunku do dwojga małoletnich dzieci, tj. jej syna z poprzedniego małżeństwa (na którego Wnioskodawczyni odliczyła ulgę w całości) oraz córki z obecnego małżeństwa. To oznacza, że – zgodnie z dyspozycją art. 27f ust. 1 i ust. 6 w związku z ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy – Wnioskodawczyni przysługuje ulga tylko na dwoje małoletnich dzieci – co do zasady – na każde po 92,67 zł miesięcznie.
Jako, że obecny mąż Wnioskodawczyni – jak wynika z wniosku – nie przysposobił jej syna z pierwszego małżeństwa, to tym samym przysługuje mu ulga na troje dzieci, tj. na dwoje pełnoletnich dzieci z poprzedniego małżeństwa oraz na córkę z obecnego małżeństwa. Co do zasady – kwota tej ulgi to po 92,67 zł miesięcznie na pierwsze i drugie dziecko oraz 166,67 zł miesięcznie na trzecie dziecko.
Jak zostało wskazane we wniosku ulgę na dzieci z poprzedniego małżeństwa męża odlicza jego była żona.
W konsekwencji Wnioskodawczyni nie przysługuje kwota ulgi na trzecie i czwarte dziecko, bowiem jak zostało wskazane powyżej Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi tylko na dwoje dzieci. Natomiast jej mąż ma uprawnienie do ulgi maksymalnie na troje dzieci: syna i córki z pierwszego małżeństwa oraz córki pochodzącej z aktualnego związku. Z wniosku jednoznacznie wynika bowiem, iż przesłanki, o których mowa w art. 27f ust. 1 i ust. 6 cyt. ustawy podatkowej (do skorzystania z ulgi) Wnioskodawczyni spełnia tylko w stosunku do dwójki dzieci (syna pochodzącego z jej poprzedniego związku oraz córki z obecnego związku). Samo łączne „posiadanie” czwórki dzieci (z różnych związków) nie przesądza o posiadaniu prawa do zastosowania ulgi z tytułu wychowywania na wszystkie czworo dzieci. Jak wynika bowiem z powołanego powyżej art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – co już zostało wyżej podkreślone – podatnik ma prawo odliczyć ulgę na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską (lub pełnił funkcję opiekuna prawnego lub sprawował opiekę jako rodzina zastępcza). Natomiast stosownie do art. 27f ust. 6 pow. ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
W związku z powyższym, skoro Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską tylko w stosunku do dwójki dzieci, to w zeznaniu podatkowym ma prawa do odliczenia ulgi maksymalnie na dwoje dzieci, tj. w wysokości 1.112,04 zł za cały rok na pierwsze dziecko czyli na syna z pierwszego małżeństwa – skoro jak twierdzi Wnioskodawczyni jej były mąż nie odliczał na niego ulgi za 2014 r. – oraz na drugie dziecko czyli córkę z obecnego związku. Z tym, że na córkę pochodzącą ze związku z obecnym mężem Wnioskodawczyni winna odliczyć przysługująca kwotę w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, nie przekraczając jednak w sumie przysługującego limitu (łącznego) na drugie dziecko w wysokości 1.112,04 zł za cały rok. Jeżeli zatem maksymalny limit ulgi na wspólną córkę wykorzysta – jak wskazano we wniosku – mąż Wnioskodawczyni, to ona sama może dokonać odliczenia tylko ulgi przysługującej na syna pochodzącego z poprzedniego związku.
Z kolei mąż Wnioskodawczyni z racji tego, że ich wspólna córka jest już jego trzecim dzieckiem, do którego również przysługuje mu prawo do odliczenia ulgi może skorzystać z podwyższonej ulgi przysługującej na trzecie dziecko, tj. w wysokości 2.000,04 zł na rok, czyli zgodnie z podziałem ulgi uzgodnionym z Wnioskodawczynią. (...)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)