Działalność gospodarcza: jak określić podatek od nieruchomości

Przeczytaj także: Jaki podatek od nieruchomości za biuro prowadzone w domu?

Określenie, czym jest budynek lub budowla w potocznym rozumieniu, nie sprawia nikomu większego problemu. Jednakże dla celów podatkowych pomocniczo należy sięgnąć do prawa budowlanego, bowiem zawarta w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych definicja budynku wskazuje, że jest to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych i posiada fundament oraz dach. Podobnie jest w przypadku definicji budowli, gdzie ustawa o podatkach i opłatach lokalnych mówi, że jest to również obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak również urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Oprócz tych podstawowych informacji, istotne jest także wyjaśnienie, jak ustawodawca rozumie pojęcie gruntu, budynku czy budowli przeznaczonych na działalność gospodarczą. Należy sięgnąć do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, pamiętając, że na potrzeby ustawy o podatkach i opłatach lokalnych za działalność gospodarczą nie uważamy działalności rolnej i leśnej oraz polegającej na wynajmowaniu turystom pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych znajdujących się na obszarach wiejskich przez osoby ze stałym miejscem pobytu w gminie położonej na tym terenie, przy założeniu, że liczba pokoi przeznaczonych do wynajęcia nie przekroczy 5.

Kto tak właściwie jest podatnikiem podatku od tego rodzaju nieruchomości?

W ramach podmiotów zobowiązanych znajdują się przede wszystkim właściciele – to nie ulega wątpliwości. Oprócz nich znajdziemy również posiadaczy samoistnych. To osoby, które faktycznie władają nieruchomością jak właściciel, jednakże nie mają tytułu prawnego do niej. W omawianym przypadku będą to podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Podstawą opodatkowania w przypadku budowli lub ich części przeznaczonych na działalność gospodarczą jest wartość przyjęta na potrzeby podatku dochodowego, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, która stanowi podstawę obliczenia amortyzacji w tym roku, jednakże nie jest pomniejszona o odpisy amortyzacyjne. W sytuacji, gdy budowla już została zamortyzowany, wartość należy ustalić na dzień 1 stycznia roku podatkowego, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. W przypadku gruntu podstawę opodatkowania stanowi powierzchnia (nie ma znaczenia rodzaj gruntu, bowiem nawet jeśli mamy do czynienia np. z użytkami rolnymi, to ich przeznaczenie na działalność gospodarczą powoduje, że podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości). Podobnie jest w przypadku budynków.

Warto jeszcze dodać, że jeśli obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości powstał w ciągu roku podatkowego, wówczas podstawą opodatkowania jest wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego.