Firma logistyczna kar umownych nie zaliczy do kosztów podatkowych
2015-10-12 12:45
Przeczytaj także: Czynsz najmu lokalu nie jest kosztem uzyskania przychodu?
Nie można się również zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 updop dotyczy wyłącznie odszkodowań, które wynikają z przyjętej przez podmiot odpowiedzialności za szkodę opartej o przesłankę winy. Należy zauważyć, że zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Zatem możliwe jest przyjęcie przez jedną ze stron umowy odpowiedzialności za szkodę w szerszym zakresie niż przewidują to przepisy. Art. 355 § 2 kc określa stopień należytej staranności wymaganej od przewoźnika, tzn. budując stopień należytej staranności, uwzględnić należy wyższe wymagania z uwagi na zawodowy charakter dłużnika. W przypadku przewoźnika odpowiedzialność oparta jest na zasadzie winy domniemanej, a na gruncie prawa przewozowego wręcz na zasadzie ryzyka. Zarówno przewoźnik jak i spedytor nie ponosi jednak odpowiedzialności za ubytek nieprzekraczający granic ustalonych we właściwych przepisach, a w braku takich przepisów – granic zwyczajowo przyjętych (por. powołany wyrok WSA w Warszawie z dnia 04 września 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 105/13).
W konsekwencji przyjęcie przez podmiot (Spółkę) odpowiedzialności za szkodę rodzi zobowiązanie do wypłaty wynagrodzenia z tego tytułu w przypadku zaistnienia przesłanek określonych w tej odpowiedzialności (odszkodowania). Sposób ukształtowania zasad tej odpowiedzialności pozostaje bez wpływu na zakres stosowania art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, gdyż wszelkie płatności, które wynikają z przyjętej odpowiedzialności odszkodowawczej mieszczą się w pojęciu „odszkodowań”.
Należy wskazać, iż stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Rozpatrując podobne zagadnienie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 03 lutego 2006 r. sygn. akt II FSK 262/05, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że wypłata odszkodowania z tytułu nienależycie wykonanej usługi transportowej podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.
W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania przez Sąd skarżąca także podniosła, że „spółka niezależnie od swojej winy zobowiązana była do wypłaty odszkodowania w przypadku uszkodzenia przewożonego ładunku”. Na poparcie swojego stanowiska powołała się na Konwencję CMR.
Sąd odnosząc się do argumentów spółki stwierdził, że w sprawie bezzasadnym jest powoływanie się na przepisy Konwencji CMR, w której mowa jest o odpowiedzialności przewoźnika za własne czynności i zaniedbania oraz czynności i zaniedbania osób odpowiedzialnych za wykonanie przewozu. Sąd jednoznacznie podkreślił, że „odszkodowanie za nienależyte wykonanie umowy przewozu wypłacić musi przewoźnik, jeśli nie wykaże istnienia podstaw do zwolnienia go od tej odpowiedzialności”. Pomimo, iż orzeczenie to dotyczyło podatku dochodowego od osób fizycznych jego tezy pozostają aktualne także na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Końcowo warto także podkreślić, że w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn.akt II FSK 105/12, Sąd stwierdził „Za niedopuszczalne należy zatem uznać dokonanie przez sąd pierwszej instancji wnioskowania a contrario, jakiemu poddano przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy podatkowej. W badanej sytuacji treść tego przepisu zawiera bowiem wyjątki w stosunku do unormowań zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. Wnioskowaniu a contrario poddano więc sytuację uregulowaną jako odstępstwo od zasady. Tymczasem wnioskowanie z przeciwieństwa w sytuacjach określonych w regułach zawierających odstępstwa prowadzi do rezultatów sprzecznych z zasadą równości obciążeń podatkowych, a więc niesprawiedliwych. Wyniki takiej wykładni skłaniają także interpretatora do wniosków nieracjonalnych i sprzecznych z regułami wykładni systemowej oraz celowościowej. Nie można bowiem przyjąć, mając na uwadze zobiektywizowane kryteria podatkowych stanów faktycznych, że kary określone w umowach, podobnie jak odszkodowania, rekompensaty, dodatkowe opłaty, grzywny, kary pieniężne i inne świadczenia wymienione w przepisach art. 22 ust. 1 ustawy, pomniejszać mogą przychód podatkowy na równi z innymi kosztami uzyskania i służą na równi z nimi uzyskaniu przychodu”.
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że kwoty pieniężne wypłacone (oraz które będą wypłacone w przyszłości) przez Spółkę na rzecz jej kontrahentów tytułem odszkodowania, o których mowa we wniosku nie stanowią, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, kosztów uzyskania przychodów.(...)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)