Sprzedaż środka trwałego bez podatku dochodowego?

Przeczytaj także: Środek trwały z dotacji: sprzedaż a koszty uzyskania przychodu

Właśnie taką sprawę z fiskusem wygrał jeden z przedsiębiorców (wyrok NSA z 07.07.2015 r. sygn. akt II FSK 1365/13). Mianowicie był on właścicielem działek gruntu od 1997 r., które w maju 2002 r. wprowadził do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik we wniosku o wydanie interpretacji wskazał, że grunty te nigdy nie zostały zabudowane ani też oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy leasignu. Nigdy nie były zatem wykorzystywane w prowadzonej firmie.

Wnioskodawca przedmiotowe grunty sprzedał w sierpniu 2007 r. Zadał fiskusowi pytanie, czy czynność ta wygeneruje u niego przychód z firmy podlegający opodatkowaniu?

Organ wydający interpretację uznał zgoła co innego. Zakupiony przez wnioskodawcę grunt był związany z prowadzoną przez niego działalnością ponieważ był w jego posiadaniu w latach 1997-2007 i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Dlatego też jego sprzedaż wygeneruje przychód z firmy, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprawa trafiła do sądu. Ten w obu instancjach rację przyznał podatnikowi. Składy orzekające wytknęły fiskusowi powyższe „niedopatrzenie”.

Sama własność przedsiębiorcy oraz ujęcie w ewidencji środków trwałych to za mało

NSA podkreślił, że w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) przytoczonej wyże ustawy (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.), do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej niezbędne było spełnienie łącznie aż trzech przesłanek, tj:

1. sprzedaż musiała dotyczyć środka trwałego,
2. sam środek trwały musiał być ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
3. środek trwały musiał być wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W rozpatrywanej sprawie dwa pierwsze warunki zostały spełnione, niemniej trzeci już nie. Wnioskodawca bowiem wyraźnie wskazał, że mimo wprowadzenia działek gruntu do ewidencji działalności gospodarczej, nie były one wykorzystywane na jej potrzeby, nie zostały zabudowane, ani też nie zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Wpis do ewidencji środków trwałych nie ma natomiast charakteru konstytutywnego i sam w sobie nie przesądza o tym, że dany grunt stanowi środek trwały, skoro jednym z warunków uznania danej nieruchomości za środek trwały jest jej wykorzystywanie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bądź oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, co w rozpatrywanej sprawie nie miało miejsca.

Wyrok zapadł wprawdzie w oparciu o przepisy z 2007 r., czyli starym stanie prawny,, niemniej tezy z niego płynące zachowują swoją aktualność również w roku 2015, kiedy to ustawodawca dokonał nowelizacji regulacji prawnych.