Postępowanie sądowe: podatek od wynagrodzenia świadka
2015-09-30 12:40
Przeczytaj także: Rozprawa sądowa: wynagrodzenie świadka z PIT-8C
Stosownie do przepisów § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 60, poz. 281 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia.
W razie skorzystania przez pracownika ze zwolnienia od pracy, o którym mowa wyżej, pracodawca wydaje zaświadczenie określające wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia w celu uzyskania przez pracownika od właściwego organu rekompensaty pieniężnej z tego tytułu w wysokości i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia (§ 16 ust. 2).
W świetle powyższego należy stwierdzić, iż w tym stanie prawnym odmienna jest sytuacja prawnopodatkowa świadka otrzymującego należność z tytułu utraconego zarobku na podstawie dekretu od świadka otrzymującego należność z tytułu utraconego zarobku na podstawie ustawy o kosztach sądowych.
Co prawda w obu przypadkach przychody z tytułu utraconego zarobku kwalifikuje się do przychodów z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy PIT (słusznie zatem Wnioskodawca uznaje, iż tego typu świadczenie nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy PIT), jednakże tylko w przypadku odszkodowania otrzymywanego na podstawie dekretu zastosowanie znajdzie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT. Zgodnie bowiem z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem (….). Skoro bowiem uznano, że należność z tytułu utraconego zarobku jest odszkodowaniem to brak jest podstaw prawnych do innego traktowania przedmiotowego świadczenia.
Natomiast do należności z tytułu utraconego zarobku lub dochodu otrzymanej na podstawie ustawy o kosztach sądowych powyższe zwolnienie nie ma zastosowania, gdyż należność ta nie jest odszkodowaniem. Ustawodawca w odmienny sposób definiuje przedmiotową należność, bowiem nie wskazuje, iż jest to odszkodowanie lecz posługuje się pojęciem „zwrotu zarobku lub dochodu utraconego”. Stąd też tego rodzaju świadczenie stanowi podlegający opodatkowaniu dochód (obliczenie podatku następuje na zasadach określonych w art. 27 ustawy PIT). Powyższe wynika także z faktu, iż należność ta nie została wymieniona w katalogu zwolnień przedmiotowych ale również, że otrzymanie ww. zwrotu zarobku lub dochodu odpowiada co do zasady, należnościom np. z pracy, jakie podatnik otrzymałby od swojego pracodawcy, gdyby nie został wezwany do stawiennictwa w charakterze świadka. Co istotne ww. należności otrzymane od pracodawcy nie są objęte zwolnieniem z opodatkowania. Przyjąć zatem należy, iż w przypadku stawiennictwa w charakterze świadka następuje jedynie zmiana podmiotu dokonującego wypłaty. Stąd brak jest podstaw do stosowania wobec tego świadczenia zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT.
Za powyższym rozumieniem przemawia także fakt, iż ustawodawca wprowadzając do ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) przepisy dotyczące należności za stawiennictwo w sądzie (dodawany art. 618b), nie posługuje się już pojęciem odszkodowania (co miało miejsce w dekrecie), lecz pojęciem „zwrotu zarobku lub dochodu”. Warto także wskazać, iż dekret, jako akt prawny był wydany w innej rzeczywistości prawnej (lata pięćdziesiąte XX wieku) i był aktem dość archaicznym, nie przystającym do zmian jakie zaszły w sferze społecznej i gospodarczej na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Stąd też ostatecznie został uchylony przez art. 11 ustawy z dnia 31 sierpnia 2012 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1101).
Za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym należności z tytułu utraconego zarobku lub dochodu nie stanowią przychodu w rozumieniu art. 13 pkt 6 ustawy PIT oraz należności wypłacone na podstawie dekretu korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT.
Za nieprawidłowe natomiast należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że należności wypłacone na podstawie ustawy o kosztach sądowych zwolnione są z podatku dochodowego. (...)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
Przeczytaj także:
![Odwołanie pracownika z urlopu: zwrot kosztów a przychód]( "Odwołanie pracownika z urlopu: zwrot kosztów a przychód [© conejota - Fotolia.com]")
Odwołanie pracownika z urlopu: zwrot kosztów a przychód
Odwołanie pracownika z urlopu: zwrot kosztów a przychód
1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)
![Ceny mieszkań wcale nie spadają [© Freepik]](https://s3.egospodarka.pl/grafika2/rynek-nieruchomosci/Ceny-mieszkan-wcale-nie-spadaja-263095-50x33crop.jpg "Ceny mieszkań wcale nie spadają [© Freepik]")
Ceny mieszkań wcale nie spadają
