Sankcja pieniężna z Niemiec nie zmniejszy podatku w Polsce
2015-08-13 13:15
Przeczytaj także: Czynsz najmu lokalu nie jest kosztem uzyskania przychodu?
Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełnia on dwa warunki:
* wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów, oraz
* nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, zawartym w art. 16 updop.
W art. 16 ust. 1 updop, ustawodawca wymienił, jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów m.in.:
-grzywny i kary pieniężne orzeczone w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar (art. 16 ust. 1 pkt 18 updop),
-kary, opłaty i odszkodowania oraz odsetki od tych zobowiązań z tytułu:
* nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,
* niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 16 ust. 1 pkt 19 updop),
Jednocześnie zauważyć należy, że samo negatywne wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.
Do uznania przedmiotowego wydatku Spółki za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest wykazanie, że został on poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a więc w pierwszej kolejności winien być spełniony ogólny warunek określony w art. 15 ust. 1 updop. (...)
W świetle powyższego, wskazać należy, że sankcja pieniężna nałożona na Spółkę na gruncie prawa niemieckiego, od której Wnioskodawca nie wniósł środków prawnych, ze swej istoty cechuje się nieuchronnością. W ocenie tut. Organu, wskazana konieczność poniesienia ww. wydatku wiąże się przede wszystkim z nieuchronnością nałożonej sankcji i trudno ją rozpatrywać w kontekście „celu” wynikającego z dyspozycji art. 15 ust. 1 updop. Tak więc na podstawie przedłożonego wniosku nie sposób uznać, że nałożona sankcja pieniężna nakierowana była na uzyskanie przychodu (zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła). Nałożona na Wnioskodawcę kara pieniężna ma charakter sankcyjny i winna być rozumiana jako skutek nieprzestrzegania przez niego norm prawnych obowiązujących na terytorium Niemiec, gdzie świadczone były usługi. Wydatki tego rodzaju nie są ponoszone w celu uzyskania przychodu, mimo że ich poniesienie może pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Należy zaznaczyć, że działalność gospodarcza podlega określonym regułom ekonomicznym i musi opierać się o zasadę racjonalności działań w dążeniu do realizacji postawionego celu. Zauważyć należy, że podatnik nie może kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wydatków, będących następstwem jego niewłaściwego lub nieracjonalnego działania. Konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik i nie ma możliwości przenoszenia tego ryzyka na budżet państwa. Wyjątkiem mogą być jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia przez podatnika wszelkich koniecznych działań w celu ich zapobieżenia.
Reasumując, w ocenie tut. Organu, poniesiona przez Spółkę sankcja pieniężna nie może być kwalifikowana, jako wydatek spełniający wskazane powyżej kryteria, o których mowa w art. 15 ust. 1 updop, a których spełnienie jest niezbędne, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, bez względu na okoliczność, czy dany wydatek mieści się w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 updop. Konstrukcja przepisów dotyczących uznawania określonego wydatku za koszt podatkowy (art. 15 ust. 1 updop w związku z art. 16 ust. 1 updop) nakazuje przyjęcie, że dopiero w momencie ziszczenia się przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 updop dopuszczalne jest badanie, czy dany wydatek mieści się w katalogu negatywnym określonym w art. 16 ust. 1 updop.
Odnosząc się natomiast do stanowiska Spółki, że sankcja nie została uwzględniona w katalogu wyłączeń kosztów podatkowych zawartych w art. 16 wskazać również należy, że art. 16 ust. 1 updop w tym art. 16 ust. 1 pkt 18 updop, stanowi jedynie uszczegółowienie regulacji zawartej w art. 15 ust. 1 updop i winien być rozpatrywany w kontekście przepisu regulującego ogólne zasady uznawania danego wydatku za koszt podatkowy. Łączna analiza wymienionych przepisów, z uwagi na powyżej wskazaną argumentację, skutkuje uznaniem, że sankcja nałożona na podstawie niemieckich przepisów prawnych nie będzie stanowiła dla Spółki kosztu uzyskania przychodu. (...)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
Czy karę umowną za zerwanie nieopłacalnej umowy można zaliczyć do kosztów podatkowych?1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów
Więcej na ten temat:
koszty podatkowe, koszty uzyskania przychodu, koszty uzyskania przychodów, kary umowne, prawo pracy, wynagrodzenie minimalne
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)
Freelancer: jak pracuje, ile zarabia, skąd ma zlecenia?
