Sankcja pieniężna z Niemiec nie zmniejszy podatku w Polsce

Przeczytaj także: Czynsz najmu lokalu nie jest kosztem uzyskania przychodu?

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka świadczy usługi budowlano-montażowe. W związku z realizacją zlecenia dla jednej z firm niemieckich, oddelegowała ona sowich pracownik do pracy w Niemczech. 16 grudnia 2013 r. została przeprowadzona na odbywającej się tam budowie kontrola przez niemiecki organ zajmujący się zwalczaniem nielegalnego zatrudnienia, która wykryła niezgodność dokonywanych zapisów czasu pracy pracowników w stosunku do rzeczywistego stanu faktycznego. Na podstawie nieprawidłowych zapisów godzin pracy, sporządzono rozliczenia wynagrodzeń oddelegowanych pracowników wskazujące zakres zaniżenia płacy minimalnej.

Organ ustalił, że oddelegowani pracownicy mieli pracować w większym wymiarze godzin, niźli wynikało to z zapisów kierownika budowy. Na podstawie prawa niemieckiego organ ten orzekł przepadek kwoty pieniężnej w wysokości 125 000 euro, która w dużej części stanowiła doszacowanie niewypłaconego wynagrodzenia brutto pracownikom spółki. Uiściła ona nadto także koszty postępowania w wysokości 1 590 euro. Sprawcą w postępowaniu uznano kierownika budowy, zaś spółka występowała w nim jedynie jako uczestnik. Spółka nie wniosła środków prawnych przeciwko wydanej decyzji o przepadku w wyznaczonej wysokości, wskutek czego zostały spełnione przesłanki pozwalające na umorzenia dochodzenia przeciwko sprawcy w osobie kierownika budowy.

Zadano pytanie, czy przepadek kwoty pieniężnej w wysokości 125 000 euro spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z uwagi na fakt, że nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie wszystkich racjonalnie uzasadnionych kosztów, jakie mogą być ponoszone w wyniku zdarzeń gospodarczych zachodzących w toku prowadzonej działalności gospodarczej, określono jedynie cechy, jakie powinny posiadać, aby mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
* został poniesiony przez podatnika,
* jest definitywny, a więc bezzwrotny,
* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
* został właściwie udokumentowany,
* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. photolars - Fotolia.com

Sankcja pieniężna z Niemiec nie zmniejszy podatku w Polsce

Kara z niemieckiego organu zwalczającego nielegalne zatrudnienie, za błędy kierownika budowy co do określania ilości godzin pracowników, skutkujących zaniżeniem ich wynagrodzenia, nie stanowi w Polsce kosztu uzyskania przychodu.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednocześnie należy podkreślić, że przez pojęcie „zachować” należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Za koszty związane z zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów należy więc uznać przede wszystkim koszty prawidłowego funkcjonowania podatnika, prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej, do której zalicza się koszty, które nie zawsze mogą zostać jednoznacznie uznane za koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, a przynajmniej taki ich cel jest trudny do uchwycenia.