Samochód w leasing operacyjny, grunty w finansowy

Przeczytaj także: Rata leasingowa samochodu nie jest kosztem uzyskania przychodu?

Leasing to rodzaj zewnętrznego finansowania inwestycji (na gruncie podatków zarówno rzeczy jak i praw, np. licencji na oprogramowanie), skierowanego do przedsiębiorców. Zgodnie z opracowaniami Związku Polskiego Leasingu, w 2014 r. w stosunku do 2013 r. branża leasingowa urosła o 21,3 proc. Z kolei w pierwszym kwartale br. w stosunku do pierwszego kwartału 2014 r. odnotowano 3-proc. wzrost polskiej branży leasingowej, a łączne finansowanie branży leasingowej wyniosło 10,57 mld zł. Co prawda w Polsce istnieje też leasing konsumencki, jednak ze względu na późne uregulowanie go w prawie, na dodatek bez zapewnienia większych gospodarczych korzyści dla konsumenta, cały czas przegrywa na popularności z kredytem konsumenckim.

Przedsiębiorców do leasingu przekonują natomiast korzyści zawarte w prawie podatkowym. Zgodnie z nim, a w przeciwieństwie do Kodeksu cywilnego, w leasing przedsiębiorca może wziąć nie tylko rzeczy, ale także i prawa. Na gruncie podatków, za umowę leasingu uznaje się nie tylko te nazwane na płaszczyźnie prawa cywilnego, ale też umowę najmu, dzierżawy czy każdą inną, na mocy której jedna ze stron oddaje drugiej stronie podlegające amortyzacji środki trwałe, wartości niematerialne i prawne grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów (art. 23a ustawy o PIT) do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków.

Leasing operacyjny

Podział leasingu na operacyjny i finansowy, choć nie pojawia się w ustawach, występuje w obrocie gospodarczym i powoduje różnice w działaniu prawa. Wybór leasingu operacyjnego to opcja, w której brany w leasing np. samochód, nie jest naszą własnością, ale płacimy co miesiąc leasingodawcy fakturę za jego używanie w naszej działalności. Trzeba tu dysponować odłożonymi środkami na wpłatę wstępną (około 20% wartości samochodu), potem co miesiąc rozliczać się z faktur za raty, a na koniec uregulować jeszcze wpłatę końcową. Suma opłat netto będzie zawsze wyższa niż wartość początkowa przedmiotu leasingu, ale leasingobiorca wartość netto comiesięcznych rat leasingowych oraz odsetek może „wrzucać” w koszty. Opłatę wstępną może rozliczyć w kosztach z kolei jednorazowo, w dacie jej poniesienia (wyrok NSA z 17 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2906/11).

Leasing finansowy

Podpisując umowę leasingu finansowego, leasingobiorca staje się właścicielem przedmiotu leasingu, a to oznacza, że wpisuje go do ewidencji np. środków trwałych i amortyzuje. Nie ma wymaganego minimalnego okresu trwania umowy. Co miesiąc należy spłacać tutaj raty leasingowe z odsetkami, ale do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć można jedynie odpisy amortyzacyjne i odsetki (i to zdaniem fiskusa tylko te uregulowane) – kosztem nie są comiesięczne raty. Tak naprawdę ciężko mówić w przypadku leasingu finansowego o dużych korzyściach podatkowych, gdyż w rozliczeniu na gruncie ustawy o PIT przypomina on zwykłe nabycie rzeczy na kredyt.

O ile w przypadku decyzji przedsiębiorcy o leasingu samochodu, zwłaszcza droższego, optymalnym rozwiązaniem jest leasing operacyjny, o tyle po leasing finansowy warto sięgać przy finansowaniu nabycia czy korzystania z gruntu i użytkowania wieczystego gruntu. To zdecydowanie rzadziej wybierana forma leasingu – w pierwszym kwartale br. w 38,1 proc. finansowania udzielonego przez branżę leasingową dotyczyło aut osobowych i ciężarowych do 3,5 t, w 27 proc. transportu ciężkiego (np. samolotów), a jedynie 2,6 proc. nieruchomości i innych rzeczy i praw (opracowanie Związku Polskiego Leasingu).


Katarzyna Miazek, Katarzyna Więsik