Usługi budowlane: plac budowy jako zagraniczny zakład

Przeczytaj także: Podwójne opodatkowanie: powstanie zagranicznego zakładu

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka akcyjna jest podwykonawcą usług budowlanych na terytorium Królestwa Szwecji. Wykonywane są głównie roboty zbrojarskie i ciesielskie na zlecenie jednego przedsiębiorstwa budowlanego.

Spółka nie posiada przy tym w Szwecji fabryki, warsztatu, siedziby zarządu, biur, filii czy innej podobnej placówki. Prace są wykonywane przez oddelegowanych w tym celu do Szwecji pracowników spółki, a zakwaterowanych w wynajmowanych przez nią pomieszczeniach znajdujących się w pobliżu danej budowy.

Pomimo jednego zleceniodawcy, prowadzone dotychczas budowy nie były ze sobą powiązane funkcjonalnie (usługi były wykonywane na różnych obiektach, od linii tramwajowych po elektrownie wiatrowe). Także fizycznie budowy były zlokalizowane w różnych miejscowościach na terytorium Szwecji.

Na części budów spółka wykonuje prace podwykonawcze dłużej niż 12 miesięcy, na innych okres ten jest krótszy. Zadała w związku z tym pytanie, gdzie usługi te winny być opodatkowane podatkiem dochodowym: w Polsce czy Szwecji? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. sculpies - Fotolia.com

Usługi budowlane

Dochód uzyskany przez spółkę na terytorium Szwecji, z prowadzenia prac budowlanych przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, tj. w formie zakładu, będzie korzystał ze zwolnienia w Polsce od podatku dochodowego, gdyż podlega opodatkowaniu w Szwecji. Natomiast dochód z takich prac prowadzonych przez okres krótszy niż 12 miesięcy należy opodatkować w Polsce.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku - art. 7 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy.

Wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi - art. 17 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W myśl art. 5 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193) określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 ww. Konwencji określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a. siedzibę zarządu,
b. filię,
c. biuro,
d. fabrykę,
e. warsztat,
f. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.